2011: Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Chorwacja.

Stećków Bogomiłów dużo jest w Hercegowinie.

Sarajevo cd.

Rankiem studnia na rynku prezentuje się mniej więcej tak (w stronę północną):


Później, gdy słońce na dobre zadomowi się na niebie służy jako miejsce spotkań:


albo jako wodopój:


Na mieście często nowe stoi koło starego:








Młodzi muzułmanie chętnie spotykają się przed wejściem do meczetu, tamtejsze dziewczęta są zadbane, starają się młodzieżowo ubierać, nie zapominając o tradycji:




Sporą popularnością cieszą się w mieście szachy, chyba po metalowych tygielkach do parzenia kawy są najczęściej sprzedawanym towarem. W szachy grają w sklepikach, czekając na klientów, albo na ulicy:


Dominującym towarem na rynku jest jednak tygielek do kawy. Pech chciał, nie zrobiłem jakoś żadnej fotki ulicznym sprzedawcom. Jednak w co drugim sklepiku młoteczkiem napierdzielają rzemieślnicy, tłukąc te naczyńka w takiej ilości, jakby musieli zaopatrzyć przynajmniej całe Chiny.

Nie ma oczywiście obrazu Sarajeva bez muzułmańskich grobów, zbocza nad miastem aż bieleją od ich białych prostych korpusów.

Dostrzegamy niewielkie wzgórze (żółta baszta) nieopodal starówki, postanawiamy tam podejść i poczekać na zachód słońca. Po drodze, w gasnącym słońcu mijamy właśnie jeden z takich cmentarzy:


Ze wzgórza mamy świetną widoczność na przeważającą większość miasta, które jest teraz u naszych stóp. Nadchodzi upragniony zachód słońca ...
... i w tym momencie przeżywamy niezwykłą chwilę:
Wraz z zachodzącym słońcem minarety kolejnych meczetów zapalają światła i rozlega się z nich nawoływanie do modlitwy. Ponieważ meczetów w najbliższym otoczeniu jest kilkadziesiąt, a każdy nuci na swój sposób, powstaje piękny, bajkowy koncert z efektami świetlnymi.
To był najbardziej nas urzekający moment w Sarajevie, nie zabytki, nie samo miasto, ale właśnie ta magiczna chwila wraz z zachodem słońca.





Nazajutrz opuszczamy to piękne miejsce...

Świetnie pokazałeś Sarajevo....mimo wielokrotnych przejazdów tamtędy nigdy nie zatrzymaliśmy się na dłużej, dlatego chętnie zwiedziłem je wirtualnie.

Nocne zdjęcia... robią wrażenie, zresztą nie tylko one . Bardzo fajne zdjęcia robisz, podoba mi się i ich jakość i kadry

Pozdrawiam

Crayfish napisał(a):

Przecudne...

Pozdrawiam,
Wojtek

kulka53 napisał(a):Świetnie pokazałeś Sarajevo....mimo wielokrotnych przejazdów tamtędy nigdy nie zatrzymaliśmy się na dłużej, dlatego chętnie zwiedziłem je wirtualnie.

Nocne zdjęcia... robią wrażenie, zresztą nie tylko one . Bardzo fajne zdjęcia robisz, podoba mi się i ich jakość i kadry

Pozdrawiam

Dzięki ...
I za wszystkie wskazówki przed podróżą też.

Franz napisał(a):Przecudne...

Pozdrawiam,
Wojtek

Witam i dzięki ...
I za wszystkie wskazówki przed podróżą też.

Leszek Skupin napisał(a):Byłeś w Sarajevie, a nie widziałeś na cmentarzu, przez który przechodziłeś grobu pierwszego prezydenta Bośni i Hercegoviny Aliji Izetbegovica

Nie.
Ale nie - widziałem, chociaż nie sprawdzałem czyj to grób. Wyraźnie się odznaczał.

Leszek Skupin napisał(a):Nie byłeś w jego muzeum (na terenie tego cmentarza), gdzie są zebrane rękodzielniczo wykonane obrzyny, pistolety i inna broń.... z okresu oblężenia...

Nie.

Leszek Skupin napisał(a):Miasto w moich oczach nie wygląda na tak strasznie zniszczone jak Mostar, a jednak musiało ucierpieć o wiele bardziej patrząc na cmentarze i daty śmierci.... nie budynki lecz ludzie... Czekam na c.d.

Też odniosłem takie wrażenie. Zniszczone budynki nie rzucają się w oczy.
Chociaż są czasami nieźle rozwalone.

Fajnie że wpadłeś Leszek, chyba podobne rejony rozjeżdżaliśmy.

Pivsko Jezero

Po opuszczeniu Sarajeva udajemy się trasą
Sarajevo-Dobro Polje-Brod-Scepan Polje-Trsa-Żabljak
w Durmitor.

Początkowo wygodna droga, wkraczając powoli w kanion traci sporo na jakości.
Droga staje się kręta, wąska. Na drodze spotykam po raz pierwszy w
życiu na drodze ... dwie świnie, które merdając kręconymi ogonami
schodzą na pobocze.

Kiepskiej jakości dróżka prowadzi do samej granicy.
Tu krótka kontrola dokumentów i możemy jechać dalej,
pokonując (z niemałym strachem w oczach mojej towarzyszki niedoli)
mostek z klapiącymi elementami.

Droga po stronie Czarnogóry wyraźnie się poprawia.
Można swobodnie jechać. Droga prowadzi bardzo ładną widokowo trasą.
Wkrótce docieramy do zapory na Pivie.

Masywna, wielka konstrukcja, która umożliwiła ujarzmić Pivę:


Zapora


Piva za zaporą


Piva w swoim wielkim zbiorniczku


Piva w swoim wielkim zbiorniczku .2

Dalej jedziemy głównie wzdłuż Pivskiego jezera:


Pivsko jezero

Najpierw, pomijając skręt do Durmitoru (na Trsę) wjeżdżamy jeszcze na
most na Pivskim jezierze ...


Pivsko jezero z mostu


Pivsko jezero z mostu .2

... aby zobaczyć słynny Pivski Monastyr. Widoki z mostu długo pozostaną
w pamięci, jako piękne przedstawienie gry kolorów, krajobrazu.

Pivski Monastyr, pierwotnie stał w miejscu, które zostało zatopione przy
okazji budowy sztucznego jeziora na Pivie. W 1982 został kamień po kamieniu przeniesiony na obecne miejsce.
Wnętrze pokrywają niezliczone freski. Jesteśmy tu sami, nikogo ze zwiedzających.
Wita nas zaciekawiony mnich, który zacięcie namawia mnie na lozo albo śliwowicę.
Po usłyszeniu ceny rezygnujemy, toż to zwykła grabież !!
Częstuje mnie śliwkami z drzewa, ... dobre - odparłem ...
No .. dobre - odparł - właśnie z nich ta śliwowica - i dalej przekonuje do trunku.

Ostatecznie wizytę kończymy krótkim rozważaniem na temat życia ...


Monastyr











Opuszczamy monastyr, wracamy i drogą na Trsę kierujemy się do Durmitoru wspinając się krętymi dróżkami i przejeżdżając niezliczone tunele.


Samochodowa wspinaczka do Durmitoru

Krajobrazy przepiękne , monastyr wspaniały... Zresztą, cała trasa jaką przejechaliście, nęci - nawet zanim ją pokażesz
Jest tylko jeden problem na razie nie wolno mi się zdradzać z marzeniami o kolejnej objazdówce .
Za rok i tak oszczędnościowe dwa tygodnie na Kaszubach, ale za dwa? Może już będzie można głośno powiedzieć o swych zamysłach, a nawet kolejny plan wprowadzić w życie?

Nawet jeśli nie będę się zbyt często odzywać, to cały czas tu jestem
Pozdrawiam serdecznie

Miło mi powitać takiego obieżyświata Danusiu.
Z tymi planami to tak przeróżnie czasami bywa ...
Ale życzę spełnienia, a w międzyczasie podczytuję sobie co tam w Rumunii ...

Skoro jest taka ładna zapora to jestem i ja.

Piękne to "piwskie" jezioro. Piękne.

Crayfish napisał(a):Jesteśmy tu sami, nikogo ze zwiedzających.
Wita nas zaciekawiony mnich, który zacięcie namawia mnie na lozo albo śliwowicę.

Ja też miałem szczęście być tam zupełnie samemu. Dopiero, gdy zbierałem się do wyjścia, wszedł mnich (zapewne ten sam) z czwórką Chorwatów. Skończyło się tylko na serdecznym uścisku dłoni z sympatycznym mnichem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Witam Jacka.

Franz napisał(a):Ja też miałem szczęście być tam zupełnie samemu. Dopiero, gdy zbierałem się do wyjścia, wszedł mnich (zapewne ten sam) z czwórką Chorwatów.

W krótkiej rozmowie, pytałem w ile osób mieszkają na tej swojej plebanii (całkiem niezłej nawiasem mówiąc).
Nieco zaskoczył mnie mówiąc że tylko w trzy osoby.
Jak na trzy duszyczki to niezły wypas mają.
Zauważyłem także, że chyba układał banknoty Euro w niektórych miejscach świątyni.
Ponieważ wejście jest darmowe, być może liczył, że przyszliśmy złożyć nasze prośby do Boga popierając je niewielką darowizną.
Nie dostrzegając zbytniej hojności z naszej strony, spostrzegliśmy, że delikatnie, za naszymi plecami zbiera wszystkie banknoty.
Ot, ... życie.

Durmitor

Jeszcze troszkę podjazdu drogi i oczom ukazują się pierwsze większe oblicza Durmitoru - jednego z wyższych pasm Gór Dynarskich, położonego w Czarnogórze, pomiędzy dolinami Pivy i Tary.



jeszcze kilka podjazdów, zakrętów ...



... i wdrapujemy się na olbrzymi, rozległy płaskowyż. Przed nami ukazuje się po pewnym czasie Trsa - totalne odludzie pośród gór z kilkoma zabudowaniami



podróżujemy rozkoszując się widokami, nieskażonymi ludzką ręką.
Gdzie okiem sięgnąć tam trawy, góry, morze żółci, zieleni i błękitu, można się rozmarzyć.
Uroku dodaje brak zabudowań, gdzieniegdzie stoją tylko pojedyncze szałasy pasterzy.





Wkrótce dostrzegam znajomą z niektórych relacji sylwetkę Prutasa.







Tą ścianę jak z dziecięcej ciastoliny dobrze pamiętam z forum oraz z wycieczek wirtualnych po Google Earth.

Dojeżdżamy do przełęczy, na której stoi wielkie, olbrzymie siodło kowbojskie.



Tu zatrzymujemy się znowu, aby rozkoszować się widokiem.
Pięknie poprowadzona trasa wysokogórska, absolutnie warta przejechania.





Przejeżdżamy przełęcz u nasady wielkiego siodła, udając się na poszukiwanie noclegu w pobliskim Żabljaku.



Zaglądamy do kilku miejsc z ofertami apartamentów, nocleg znajdujemy w osadzie tuż za Żabjakiem w stronę mostu na Tarze.

Udamy się jeszcze do informacji turystycznej na gł. placu Żabjaka - niestety obsługa poza niezaprzeczalną urodą nie jest nam w stanie nic zaoferować (szukamy informacji o pogodzie w górach, mapkach)

W drobnym sklepiku pan sprzedaje mapki Durmitoru - wszystkie po 5 Euro. Poleca mi wydrukowaną mapkę Durmitoru - tą, która polecana jest przez Wojtka, Pawła i jeszcze kilku innych entuzjastów gór - stara mapa z czasów Jugosławii. Ale tą mam, więc uśmiechając się tylko odchodzę.

Szybko się ściemnia, dzień już wyraźnie krótszy niż w środku lata. Godz. 19.20 przynosi ze sobą zachód słońca. Udamy się jeszcze nad Jezioro Czarne i tak zakończymy ten dzień.



A tak przedstawia się mapka dojazdu do Żabjaka z granicy BiH-CG kanionem Pivy i płaskowyżem w Durmitorze


A-przejście graniczne, B-monastyr Piva, C-Trsa, D-Żabljak