2009 - Tarnów - Tucepi / Bol.

Mostar "chodzi" za mną, przy każdym wyjeździe do Chorwacji.
Staje się to już lekką obsesją.
W tym roku, ciągłym przypominaniem o w/w fakcie, spowodowałem totalną niechęć reszty rodziny do wycieczki na północ.
Na szczęście mój wierny Marcin miał wielką chętkę zobaczyć "strażnika mostu" i to mnie uratowało.
Pomoc nadeszła w ostatniej chwili, bo był to nasz ostatni dzień w Tucepi.

Wzięliśmy z Marcinem naszych dwóch starszych synów i późno (bo to już 10.00 była) wyjechaliśmy.
Droga mogła być tylko jedna - oczywiście - "napoleonka" Makarska -Vrgorac. Zaraz po wspięciu się trochę wyżej, mimo braku chęci na przystanek, ze strony naszych dzieci, popartej stosownymi uwagami na temat stanu naszego umysłu, robimy pierwszą sesję zdjęciową.



Widoki - ech .... - szkoda gadać - lepiej zobaczyć .







A potem to, co tygrysy lubią najbardziej - super jazda po zakrętach. Czuję się prawie jak James Bond w scenie wyścigu z "Goldeneye", tylko auto zdało by się lepsze, bo moje łapie chwilami takie przechyły, jak ten czołg, którym Brosnan jeździł w Petersburgu .



Niestety szybko tracimy Jadran z oczy i wjeżdżamy w interior.

Dzikie wnętrze kraju jest przecięte budowaną autostradą. W związku z tym przed samym Vrgorakiem jazdę zakłócają nam ciężarówki i wahadłowy ruch pojazdów. Ruchem sterują światła, które dla niektórych kierowców są niestety tylko fatamorganą.
Patrząc na auta, czuć bliskość Bośni. Prawie same VW Golfiki II .

We Vrgoracu troszkę błądzimy. To wszystko przez drogowskazy pokazujące dziwne warianty trasy. Bo do Bośni to po prostu na "pravo" się jedzie i już .
Docieramy do Ciernyj Gyrm.
Ważny człowiek na przejściu długo ogląda nasze paszporty, porównując fotografie dzieci z rzeczywistością. Czas leci i ludzie łatwo zmieniają fasady (zwłaszcza odkąd botox potaniał) .

Dalej jest już nudno. Jakość dróg i natężenie ruchu na nich przypomina mi rodzinne strony.

Po jakimś czasie docieramy do Mostaru. Po drodze jest góra na której stoi krzyż.
Czasem i krzyż potrafi powieść na pokuszenie, więc skręcam w nią. Trasa jest żwirowa, trochę serpentyniasta. Mijamy okazałe stacje Drogi Krzyżowej.
I wreszcie jest .... olbrzymi trochę przytłaczający ....



... a pod nim miasto.



Patrzę na dół widzę 1-2 wieże kościelne i pełno minaretów.



Mam nieco mieszane uczucia .
Nie wiem czy ten krzyż nad miastem to wyraz wiary, pobożności, czy też znając bolesną przeszłość Mostaru, czegoś innego.

Widoki są piękne, ale samego mostu nie widać. Wzgórze jest nieregularne i trzeba byłoby zejść nieco niżej, żeby zobaczyć stare miasto.

CDN.

Buber napisał(a):A potem to, co tygrysy lubią najbardziej - super jazda po zakrętach.

Podziwiałem tą trasę z wody. Robi wrażenie. Moja pasażerka wbija paznokcie w ... i odwraca głowę już przy zjeździe w Sestanovac, a gdy stanie w końcu stopą na pewnym gruncie mówi - ale były pięknie widoki

Pozdrav

Popiel świetne zdjęcie od dołu.
Sprawdzałem na mapce z poziomicami - droga przebija się przez skały na wysokości 450-500 m - jest wrażenie .

Od krzyża w dół są serpentynki (nadmienię, że do góry też nie było prosto ) - najpierw te do głównej drogi, a potem te na głównej drodze .
W główkach się nam nieźle kręci .
Jeszcze tylko robimy kółko nad dużym cmentarzem i już jesteśmy w Mostarze.

Cóż ... jest wesoło.
To dlatego, że jestem wyposażony jedynie w błogi uśmiech na twarzy, a o planie miasta ... zapomniałem.
Że błądzimy - to mało powiedziane. Brylujemy wesoło po prawym brzegu Neretvy, jeżdżąc dookoła tych samych budynków. Wszędzie znaki zabraniające wszystkiego i niczego. Ulicę Bulevar zwiedzam w całości w obu kierunkach.
Na końcu pakuję się w jakieś wąskie osiedlowe kanały blokując ruch miejscowym odpowiednikom naszego malucha .
Mimo, że tubylcy są bardzo cierpliwi, kącikami moich ust powoli zaczyna kierować grawitacja .

Na szczęście zjeżdżamy na ... lewy brzeg .
I to jest good idea , bo za mostem marszałka Tity znajdujemy gustowny parking.
Parking jest strzeżony (niby), a w każdym razie płatny (1KM za godzinę).
Przy aucie zaczepia nas bośniacki miłośnik futbolu. Padają nieznane nam nazwiska polskich piłkarzy. Widać, że facet coś chce, ale nie chce powiedzieć co ...
OK (do tematu jeszcze wrócimy).

Kropi.. .no to wycieczka się nam udała.
Z przyczyn technicznych musimy kupić Kubie nowe wdzianko. Cała nasza energia kieruje się na poszukiwanie sklepu z ciuchami dla chłopaków
w wieku wczesnoszkolnym.

Wchodzimy do pierwszego z brzegu. Przy wejściu przed komputerem siedzi młody, tłusty Azjata ze słuchawkami na uszach nawijający do maszyny coś po ichniemu. Z naszej strony wychodzi próba werbalnego porozumienia się w lingua franca tego świata, ale gość dalej używa tylko (chyba) mandżurskiego.
Na szczęście pojawia się wybawicielka - ładna (no jak może być inaczej ) bośniacka dziewczyna i po krótkich przymiarkach Kuba staje się właścicielem sportowej koszulki z napisem DŻEKO .



To teraz możemy już trochę pozwiedzać.
Na razie po drodze tylko socjalistyczne budowle z różnymi biznesami. Na murach powypisywane są różne hasła i jak zwykle wisi pełno nekrologów.



W jakiejś instytucji (to chyba poczta była) strajkują.
Oglądanie przerywają co chwilę miejscowi uśmiechający się i pozdrawiający co chwila Kubę (a może jego koszulkę).
Dodatkowo ... ze sklepu dogania nas dziewczyna z resztą.
Miło nam - choć nie wiem, co Chińczyk na to .

Pierwszy meczet z cmentarzem jest sygnałem, że zbliżamy się już do Starego Miasta.



Ale, że to wczesne popołudnie, dzieci są głodne i chcą koniecznie zjeść PIZZĘ .
Strasznie marudzą , a tu jedna pizzeria zamknięta, a druga jest gdzieś z boku, a trzeciej w ogóle nie ma. Poza tym w Mostarze pizzy ... się NIE JE, bo są tam lepsze rzeczy do konsumpcji.
Schodzimy w końcu do "Labiryntu" koło mostu. Chłopaków załatwia się makaronami, a my jemy coś miejscowego.



W międzyczasie niespodziewanie jakiś skoczek zalicza Neretwę (a aparat miałem schowany, coby się pokarmem nie okalił )

Pokrzepieni posiłkiem idziemy do muzeum przy moście .



Bileter nie chce kasy za dzieci, mimo że powinniśmy za nich zapłacić.
Wchodzimy powoli do góry. Po drodze trochę tablic informacyjnych i militarnych "wykopalisk".





No i ładne widoki (szkoda że przez wąskie okienka).





Schodzi się potem w dół tą samą drogą, ale to nie koniec .
Idzie się do podziemi. A tam ... stare fundamenty i wystawa dotycząca stricte samego mostu.





Największe wrażenie robią zdjęcia z ostatniej wojny. Całe stare miasto wygląda jak rumowisko z samymi fundamentami.



Przez okienka można popatrzeć na drugi brzeg z niższej perspektywy.



Na końcu wychodzimy tajemniczymi drzwiczkami prosto w Kujundziluk.
Świadomość że pod nami są podziemia (i przed chwilą tam straszyliśmy ) jest całkiem sympatyczna.

CDN wkrótce (może dziś nawet ).

odznaczę się tutaj tylko żeby łatwo było znaleźć! zapowiada się ciekawoe
Jeszcze dziś zacznę lekturę...

Torac napisał(a):odznaczę się tutaj tylko żeby łatwo było znaleźć! zapowiada się ciekawoe

Nie wiem jak będzie - bo to końcówka "lądowych" przygód, a na wyspie życie wolniejsze i spokojniejsze... .

Buber napisał(a):
Nie wiem jak będzie - bo to końcówka "lądowych" przygód, a na wyspie życie wolniejsze i spokojniejsze... .

Do wiosny daleko . . .

Piotr plan jest ambitniejszy, choć mocno ... napięty.
Ale mam nadzieję że do Nowego Roku zdążę .

Buber napisał(a):. . . mam nadzieję że do Nowego Roku zdążę .

Jak by nie było . . . zaczekamy

piotrf napisał(a): Jak by nie było . . . zaczekamy

No dobra .
Ale czy pomożecie ... towarzysze .

Pomożemy...

Buber napisał(a):Ale czy pomożecie ... towarzysze .

No jak nie, jak tak

JacYamaha napisał(a):Pomożemy...

pasażer napisał(a):No jak nie, jak tak

To rozumiem - są "ochotnicy" co dokończą .
Bo jeszcze połowa do napisania, a tu weny brakuje ...

Buber napisał(a):Bo jeszcze połowa do napisania, a tu weny brakuje ...

Buber napisał(a):...Na szczęście pojawia się wybawicielka - ładna (no jak może być inaczej icon_wink.gif ) bośniacka dziewczyna ...

No to może w ramach małej wprawki wrzuć kilka zdjęć tej wybawicielki , tylko nie mów,ze nie zrobiłeś bo i tak nie uwierzę.

SVIBANJ napisał(a):No to może w ramach małej wprawki wrzuć kilka zdjęć tej wybawicielki , tylko nie mów,ze nie zrobiłeś bo i tak nie uwierzę.

CIIII.. CHO
Pewnie że zrobiłem, ale nie mogę pokazać, bo jestem strasznym przystojniakiem i żona jest bardzo o mnie zazdrosna.

Chociaż ... co mi tam - specjalnie dla Ciebie SVIBANJ - chyba siódme zdjęcie, w tym poście .