20 dni na Bałkanach czyli góry i atrakcje turystyczne

Ulallala,będziesz 4 godziny szedł..znam to miejsce ,ale tylko do tablicy
Tym razem towarzystwo masz niemałe ,no ciekawa jestem jak wrażenia A tamtego Twojego towarzysza pamiętam,był piękny....nie mówię o Stanisławie oczywiście

wajheczka napisał(a):Budze się rano i dziś w planie niedźwiedź. Mam nadzieje ze mimo tego ze widziałem dużo śniegu wewnątrz Durmitoru (będąc na Savin kuk) to uda mi się dojść na szczyt, wszak noc wcześniej była bardzo duża ulewa to mam nadzieje ze resztę śniegu rozpuściło się. Trochę samopoczucie szwankuje po wczorajszej degustacji ale jak przyjdzie wysiłek to się poprawi. W planie jest podjechać powozem na parking potem asfaltem do jeziora Crno a z stamtąd najkrótszym szlakiem na szczyt a co za tym idzie w pewnym miejscu bardzo stromym. Tak też czynie i 8.30 parkuje koło punktu poboru opłat za wstęp do parku i ruszam do jeziora.

Właśnie się zastanawiałam, jak skończyła się ta "degustacja", ale skoro jesteś na szlaku, to nie jest tak źle
Zatem Ci potowarzyszę, bo jestem ciekawa widoków i samego podejścia. Chyba nie będzie łatwo.

wajheczka napisał(a):Stoję i patrze na tablice z czasami (tak z ciekawości) i koło mnie zatrzymuje się małżeństwo ze Słowacji. Po krótkiej chwili okazuje się ze idziemy na ten sam szczyt , wiec będziemy razem szli. Jednym bardzo dużym minusem jest to ze owym Słowakom towarzyszy 4 psy (rasa kundel). Słowacy mówią ze te psy towarzyszą im od samego sklepu samoobsługowego (ten co ja wczoraj tam byłem) czyli już parę km. przeszli razem. Na Dinare miałem dwa psy a potem był jeden, teraz jest chyba promocja bo będą cztery. trudno może jakoś to przeżyje. Czym więcej to będzie większe zamieszanie.

Bardzo fajnie opisane szlaki. A ja bym chciała, by przyplątał się do mnie jakiś piesek i nawet z prmocją. Na Dinara to myślę, że Ci się przydał więc nie zawsze jest to taki minus

Tak jak myślałem od samego początku psy robiły tylko zamieszanie. Wchodziły pod nogi, gryzły się między sobą, nie dały normalnie porozmawiać. Próbowałem je przepędzić ale nie było na nie żadnej siły. Takie były ruchliwe ze nawet nie dało im się zrobić zdjęcia jak są razem.

Na szczęście góry nie są ruchliwe

szkoda może same by przyszły nie trzeba byłoby na nie wchodzić

wajheczka napisał(a):szkoda może same by przyszły nie trzeba byłoby na nie wchodzić

ale przecież wcale nie trzeba w tym wchodzeniu sama przyjemność, bywają tylko gorsze dni

wajheczka napisał(a):Tak jak myślałem od samego początku psy robiły tylko zamieszanie. Wchodziły pod nogi, gryzły się między sobą, nie dały normalnie porozmawiać. Próbowałem je przepędzić ale nie było na nie żadnej siły. Takie były ruchliwe ze nawet nie dało im się zrobić zdjęcia jak są razem.

Trzeba je było zrzucić z góry (taki żarcik )
Sławek,godzina drogi za Tobą...jeszcze 3 ..dasz radę

pewnie ze dam rade nawet dwa razy będę wchodził na niedźwiedzia tak mi się spodobało

O masz,jaki zawzięty ,fajnie,z przyjemnością obejrzę Ale pisz ,coś tam narozrabiał na tym Niedźwiedziu ...

zapomniałem się rano wykąpać w zimnej wodzie , a ze jestem kąpany w gorącej i zawsze szybko szybko to tak się dzieje...

Obrazowo to krótszy szlak to

tym miałem iść według nawigacji to nie całe 5 km
oraz

ten ma mieć niecałe 7 km

droga na szlaku dość szybko biegnie , nawiązuje miłą pogawędkę z sąsiadami z południa , przerywaną na użeranie się z psami .


nawet nie zauważam kiedy mijam skręt w lewo czyli szlak ten krótszy. Przy jeziorze mówiłem Słowakom ze idę tym krótszym i oni potwierdzili ze tez tym idą , ale widać ze nie zrozumieliśmy się. Kiedy zorientowałem się ze przeszedłem ten skręt to uszedłem już kawałek drogi. Zatrzymujemy się w końcu udaje mi się zrobić zdjęcie psom ale tylko trzem bo czwarty był szybszy od Szewińskiej na 1000m.

tu się nasze drogi rozchodzą. Ja postanawiam wrócić , i wejść na szczyt tą krótszą, str omszą drogą a Słowacy będą szli tą dłuższą.

tak też czynie najpierw jest w dół potem w prawo i też w dól a następnie zaczyna się bardzo strome podejście dodam ze upierdliwe bo dość ze prawie w pionie to jest śnieg błoto drobne kamienie w dużej ilości buty zapadają się po kostki chwilami robię krok do przodu a obsuwam się dwa, jedyny plus to to że z prędkością światła nabieram wysokości. do tego chwilami trzeba iść obok szlaku bo zalega śnieg którego nie da się przejść nawet mając raki.

Toś się umęczył, ale widoki śliczne i pieski zresztą też Czyli że Słowacy poszli dobrze?