30 sierpnia 2009; Podróż; Zwiedzanie Bratysławy
Budzik dzwoni planowo. Otwieram oczęta i jestem świeżynka
Szybciutko się zbieramy i czas wyjeżdżać. Zadaję pytanie, na które znam odpowiedź: "Przykleiłeś Cro.pl na Corsika?" Odpowiedź, choć ją znam, mnie nie zadowala. Następują poszukiwania. Zostaję podstępnie oskarżona o sabotaż. Po wczorajszych występach solowych składam postanowienie ... żadnych kłótni. Dygresyjka - wyznajemy zasadę, kto się czubi...
kłócimy się non stop i o wszystko, tzn. tak to wygląda z zewnątrz, wewnątrz, my po prostu dyskutujemy i wymieniamy poglądy. Czasem gwałtownie. Tłumaczę jak komu dobremu "Dobra jedziemy bez", serce mi krwawi, ale ja już chcę jechać. Art się nie poddaje. Szuka i szuka. Na nic to. (Znalazła się po powrocie
) Smutno mi troszkę
Jednak po chwili nachodzi mnie głęboka myśl ... kierunek Chorwacja.
Nasza trasa pierwszego dnia:
Poznań - Kórnik - Śrem - Gostyń - Rawicz - Wrocław - zjazd z autostrady na Krapkowice - Głubczyce - Krnov - Opava - Novy Jicin - Vsetin - Dubnica - Bratysława.
Wybraliśmy trasę przez Czechy, bo zostało nam trochę koron z czerwcowego wypadu do Pragi i postanowiliśmy zrobić jakieś zakupy, czytaj "nakupić browarów za całość". Nie polecamy tej trasy przez Czechy, długo, powoli. Ale po kolei.
Trasa z Poznań - Wrocław - lotem błyskawicy i to nie dlatego, że ile fabryka dała. Droga była fantastycznie pusta.
Niesamowite. Przejazd przez Wrocław bez problemu - też miłe zaskoczenie.
Za Wrocławiem na autostradzie ja siadam za kółkiem, a jestem zielony głąb, prawko mam 2 tygodnie. Nie prowadziłam często Corsika, bo podreperowywał zdrowie przed wakacjami. Jednakże bardzo chciałam jechać choć trochę. Dumna byłam na tej autostradzie jak bąk. Jechałam aż do granicy z Czechami. Przeżycie ogromne. Na szczęście w niedzielę rano ruch niewielki.
Wjeżdżamy do Czech i słyszę "Zwolnij, dziuuuuuury, ogromneeee". Jedną ominęłam, dwóch następnych nie potraktowałam tak obcesowo. "Kobietoooo, zatrzymaj się, dziuruuuury, ogromneeee". Zatrzymuję się, "Dlaczego ich nie ominęłaś?" - pada dość zasadne pytanie. "Przecież jedną minęłam, one były wszędzie". Art obchodzi auto i wtedy pada złowieszcze "Zgubiłaś kołpak". Na co ja nieco beztrosko - "Może leży tam przy dziurach". Poszedł szukać. Kołpak grzecznie leżał.
Jedziemy dalej, Corsika dosiada jego Pan i tak dojeżdżamy do Bratysławy. Po drodze raz zatrzymuje nas słowacka policja, ale nawet nie chcą dokumentów. Oglądają sobie tylko nas na wideo rejestratorze i mówią, że możemy jechać.
W Bratysławie na pole namiotowe przy Zlatých Pieskach trafiamy jak do siebie (niech żyje GoogleEarth). Po uiszczeniu opłaty 14,80 - wjeżdżamy na pole. I co to jest? Camping czy wysypisko. Syf i śmietnik.
Znajdujemy skrawek prawie trawnika pomiędzy camperami. Dlaczego tu tak brudno?? Odpowiedź: dzień wcześniej była impreza rastafariańska "Pożegnanie lata". Koncert i mnóstwo wielbicieli reggae. Zapach zioła w powietrzu. Na szczęście zarówno zapach, jak i wyznawcy się ulatniają. Szybko idziemy zwiedzać miasto, jak wrócimy będzie ciemno. Nie będzie widać śmietniska.
Szwędamy się kilka godzin po mieście.
Pan Kanalarz - sympatyczny typ
Ja jestem głównie zainteresowana obiadem. Zjadamy gulasz popijając go Zlatým Bažantem. Mniammmm.
Idziemy na zamek. Nie powala i w remoncie.
Widok na Dunaj - cóż... komuniści blokami umieli zepsuć każda panoramę. Do tego Stare Miasto przecina estakada z trasą szybkiego ruchu. Uliczki Starego Miasta sympatyczne, ale widzieliśmy już tyle ciekawszych miast i miasteczek na południe od Polski.
Człowiek - orkiestra
Zmęczeni i nieco zawiedzeni jedziemy spać na wysypisko. Na szczęście sanitariaty zdążyli sprzątnąć. Zasypiamy szybko.
W nocy budzą nas kroki przy namiocie i wołanie: "Štefan, Štefan!!!". Nie odpowiadamy, więc nocne marki zdradzają chęć sprawdzenia osobistego, czy nie chowamy gdzieś Štefana. Art odpowiada więc przytomnie "Tu neni Štefan". Jak neni, to neni. Spokojnie śpimy do rana.
.png "Cromaniak")
.png "Legenda")
.png "Weteran")
.
.png "Koneser")
