Beskidy.

[maslinka]

Wojtku, i Ty, taki zdeklarowany wróg zimy, wstawiasz białe fotki z Pilska? Swoją drogą, wspaniałe fotki

Fata, pikne te Twoje łowiecki i barany! A i wartownicy całkiem, całkiem

[Franz]

Z faktami walczyć się nie da.
Skoro jest zima, to trzeba chodzić zimą. A jeśli jest ładna, to i niezłe fotki wyjdą.

Pozdrawiam,
Wojtek

[maslinka]

To ja też poprzeplatam Wojtkową zimę z moją sądecką wiosną

Znowu byłam na wykopaliskach i wykopałam zdjęcia z Rytra i okolic, tym razem z 2007 roku.


Beskid Sądecki. Część pierwsza - Rytro: maj 2007

Tym razem, o dziwo , zbyt wiele pisać nie będę, bo niewiele pamiętam Będzie więc obrazkowo

Nad Popradem:



Ruiny średniowiecznego zamku w Rytrze:



Zamkowa wieża widziana ze szlaku:



I przy ruinach, z widokiem na Poprad i Rytro:



To był "długi majowy weekend". Zieleń była świeżo zielona :



Ponieważ to nasz pierwszy dzień, na rozkręcenie wybraliśmy krótką trasę - szlak prowadzący na Cyrlę. Znajduje się tam prywatne schronisko Chata Górska "Cyrla".

Gdzieś na szlaku:



Wiosenne widoki po drodze:



A na Cyrli... kwiatki:



A wśród nich fiołek...ale w stanie spoczynku :



Fiołek jest dla panów, a Rozmaryn w pełnym rozkwicie (niestety nie mam zdjęcia) - dla pań

Okolice Cyrli malownicze, a atmosfera panująca w chacie bardzo swojska i sympatyczna
Jedliśmy tam coś pysznego, ale już nie pamiętam co

Później poszliśmy jeszcze kawałek wyżej, ale niezbyt daleko... Taka to była nasza pierwsza górska wycieczka w weekend majowy a.d. 2007.

Okolice Rytra bardzo nam się podobały. Wkleję jeszcze trochę tamtej wiosny... Tylko mam prośbę - Mariusz, dopisz, proszę, jeszcze Sądecki do tytułu wątku

Pozdrawiam

[Użytkownik usunięty]

Wkleję jeszcze trochę tamtej wiosny... Tylko mam prośbę - Mariusz, dopisz, proszę, jeszcze Sądecki do tytułu wątku

Witam.

Sądecki dopisany. Wklejaj tamtą wiosnę.

Pozdrawiam.

[maslinka]

Sądecki dopisany. Wklejaj tamtą wiosnę.

Dzięki

No to jedziemy dalej! A raczej idziemy - na Przehybę

4 maja 2007: Rytro - Przehyba - Rytro

Wyruszamy z Rytra niebieskim szlakiem. Pięknie, jasnozielono :



Widok na niziny :



Krótki odpoczynek:



Niestety nie mieliśmy szczęścia do widoczności. Na tym ostatnim zdjęciu mogłyby być widoczne Tatry, ale niestety ich nie widać.

Wspinamy się coraz wyżej:



Idzie się dosyć długo, z tego co pamiętam, to jakieś 3 godziny. Na szczycie Przehyby (1175 m) wstępujemy oczywiście do schroniska, żeby się posilić.



Schronisko z drugiej strony:



Potwierdza się moja teoria co do focenia przedmałżeńskiego Ja też wtedy jakoś chętniej pozowałam, chociaż jak patrzę na niektóre pozy, np. na tym ostatnim zdjęciu, to nie wiem, o co mi chodziło

Zdjęć "krajobrazowych" z tej wycieczki mam dosyć mało (a przecież nie będę wklejać swoich portretów ) Zauważyłam, że teraz z wszelakich górskich wyjść mamy bogatą dokumentację fotograficzną, bo focę głównie ja, małym Canonem, a mój mąż tylko na postojach i to pod warunkiem, że akurat chce mu się wyciągnąć aparat z plecaka

Ale przecież (podobno) nie zdjęcia są najważniejsze, tylko wspomnienia, a te z wyprawy na Przehybę mamy jak najlepsze

Pozdrawiam

[romuald22]

...Ale przecież (podobno) nie zdjęcia są najważniejsze, tylko wspomnienia...

Już gdzieś cytowałem Andrzeja Sikorowskiego, że "pod powieką znacznie lepsze są obrazy".
Ale zdjęcia z dawnych lat zawsze miło obejrzeć. Powieka wtedy spełnia swą funkcję.
Pozdrawiam

[Aguha]

Ech, łza się w oku kręci na Przehybie byłam ... 18 lat temu

Pamiętam, jak staliśmy w kolejce do aparatu telefonicznego Jak mawiają nasi południowi sąsiedzi: "to se ne vrati"...

Beskidy są urocze, oprócz Sądeckiego, najbardziej lubię Żywiecki i Niski.

Wielka frajda być tam znów z Wami!

[Fatamorgana]

Na Prehybie byłem tylko raz- w dodatku strasznie dawno- w 1990r.
Szczerze mówiąc, to zaczyna mi się zacierać w pamięci już to co tam widziałem. Budy nie poznaję już niemal wcale...
Ale zapamiętałem sobie tę wizytę bardzo dobrze z jednego powodu.
Zostałem tam opieprzony przez kucharkę z powodu wrzątku jaki chciałem otrzymać....
Kobita chciała widać pokazać kto tam rządzi i ...kazała mi grzecznie czekać.
Aż jej się zachce wrzątek przynieść.

[maslinka]

Już gdzieś cytowałem Andrzeja Sikorowskiego, że "pod powieką znacznie lepsze są obrazy".

...i w tym nasza siła, że umiemy jeszcze czasem marzyć

Wielka frajda być tam znów z Wami!

Hej Aguha! Cieszę się, że tu zajrzałaś

Zostałem tam opieprzony przez kucharkę z powodu wrzątku jaki chciałem otrzymać....
Kobita chciała widać pokazać kto tam rządzi i ...kazała mi grzecznie czekać.
Aż jej się zachce wrzątek przynieść.

Pewnie według tej pani byłeś w gorącej wodzie kąpany


Pozdrawiam

[CROberto]

To może jeszcze Pilsko w innej szacie.

Cześć Wojtku - tego się po Tobie nie spodziewałem.....
Masz nieczułe serce....
Ciebie zima takimi widokami uwodziła....a Ty mówisz że śnieg w górach to
to niepotrzebna przeszkoda...

[CROberto]

Cześć Agnieszko

Hmm,wykopaliska...
Bardzo mi się podoba Twoja praca archeologa....
Pozdrawiam

[Franz]

Ciebie zima takimi widokami uwodziła....a Ty mówisz że śnieg w górach to
to niepotrzebna przeszkoda...

1. Utrudnia, a często bardzo utrudnia poruszanie się.
2. Redukuje ilość obserwowanych kolorów.
3. Czasami jest mokry.

Mam za co go nie lubić.

Pozdrawiam,
Wojtek

[maslinka]

Cześć Agnieszko

Hmm,wykopaliska...
Bardzo mi się podoba Twoja praca archeologa....
Pozdrawiam

Cześć Robert. Dzięki Fajnie, że tu zaglądasz.

[Użytkownik usunięty]

27.05.2012. Luboń Wielki 1022 m.n.p.m., Beskid Wyspowy.

Z Rabki-Zaryte góra nie wygląda na wybitną.


Kilka razy jednak jadąc zakopianką podziwiałem gdzieś z okolic Tenczyna jej masyw.

Ruszamy żółtym szlakiem. Pogoda niestety się "buli".



Widok na Gorce tuż przed wejściem do lasu.


W lesie kilka przeszkód terenowych do pokonania


Fajną tradycyjną górską ścieżką, raz w lewo raz w prawo... i docieramy do kapliczki.


Kapliczka znajduje się tuż przed pierwszym osuwiskiem fliszowym, które szlak omija.


Schodzimy do zapadliska i znowu pniemy się w górę, widać że jest to po prostu wielkie osuwisko. Dochodzimy do głównego gołoborza, które przecina szlak.


Wygląda to interesująco. Dzieciaki mają frajdę.




Młodszy, wpatrzony w starszych zapomniał dziś o nosidle (na szczęście) i trzeba go asekurować.


Tuż przed wyjściem ponad osuwisko




Szlak nadal przypomina babiogórską perć.


Widoki kiepskie. Widać Tatry, jednak nie na zdjęciu.








Kolejna kapliczka na szczycie osuwiska


A to już grota do której prowadzi strzałka... ale dzieciaki pytają mnie "To gdzie ta grota ?"


Trzeba teraz zejść ze szczytu osuwiska w małe zapadlisko, trochę tu niebezpiecznie na samotne harce, kamienie ostre i ustawione w formie pionowych paneli.


Pomagam więc każdemu indywidualnie i już za moment jesteśmy nad bezpieczniejszą częścią wąwozu, który okrążamy. Przyznam że fajnie poprowadzony jest ten szlak.




Przechodzimy teraz u podnóża takiej ścianki, by następnie ją okrążyć i stromo piąć się u jej górnej krawędzi. Nocą może być tutaj jatka


Wychodzimy na wypłaszczenie nad urwiskiem i już wszyscy czują nosem że to koniec wspinania. Pozostaje pięć minut i zasiadamy na ławeczce z widokiem na sąsiedni Szczebel, który jak widać dostaje właśnie swoją porcję deszczu.


Piknik... piknik...piknik... to słyszałem od godziny, więc robimy piknik. Widoki są stąd tylko na południe.
Słusznie nazwano tę część Beskidu Wyspowym. Szkoda, że z minuty na minute widoki gorsze.


Drzewiec lub Ent ?


Jest coraz zimniej i pierwsze krople deszczu spadają na nasz piknik. Udajemy się do zejścia. Pomimo chłodu i wiatru młodzież nie rezygnuje z obiecanych lodów.


Ostatni rzut oka na jedno z bardziej oryginalnych schronisk beskidzkich... a już na pewno najmniejsze jakie znam.


Niebieski szlak do rabki Zaryte, to zwykłą górska droga, czasem przecięta skrótami na serpentynach. Dzieciaki są zawiedzione. Kropi deszcz. Widoki kiepskie. Poza jednym - śniegi Babiej Góry.


Stoki Lubonia nie są jednorodne, można spotkać często takie całkowicie płaskie łączki i polanki.


Deszcz się wzmaga. Na ostatnie kilkaset metrów szlak wychodzi z lasu, przyśpieszamy więc kroku.


Lekko przemoczeni docieramy do samochodu, który mamy zaparkowany tuż przy wyjściu szlaku na główną drogą do Mszany Dolnej.
To chyba tyle...

Pozdrawiam.

P.S. Zawsze baaardzo podoba mi się przejazd drogą nr 28 z Mszany Dolnej do Limanowej, pomiędzy Śnieżnicą, Ćwilinem i Łopieniem - to kwintesencja Beskidu Wyspowego. Ćwilin będzie chyba kolejnym celem i "zrobimy" go chyba po drodze podczas następnego wyjazdu w Beskid Niski lub do Jasła.

[maslinka]

Widzę, że wycieczka się udała, mimo że deszcz Was trochę postraszył.

Bardzo fajnie wygląda ten żółty szlak przez gołoborze. Na pewno była to duża atrakcja dla dzieciaków.

A schronisko świetne, trochę jak domek Baba Jagi

Pozdrawiam