Małe i duże bałkańskie podróże :-)

[kulka53]

Stoję, stoję... jest ślisko, biała wapienna misa wypłukana przez spadającą z góry przez setki lat wodę daje jej tak fantastyczne kolory, że jesteśmy wprost oczarowani. Nawet nie jest tak zimno....nie namyślając się wiele....







To było wspaniałe uczucie, jeszcze nigdy nie byliśmy w takim miejscu, jeszcze nigdy nie pływałem w takiej wodzie. Przychodzi mi na myśl tropikalna dżungla , z pewnością to nie to samo, ale jakąś namiastkę tego, co do tej pory widzieliśmy tylko w tv, właśnie mamy przed sobą...







Do młyna i wodospadu szliśmy niejako z powrotem, w górę strumienia. Teraz wędrujemy jeszcze dalej w dół.





Szybko natrafiamy na kamienny mostek i kolejny zrujnowany młyn.

[kulka53]

Także i tu bardzo się nam podoba, zmęczeni już nieco przysiadamy na chwilę na skałach chłonąc to niezwykłe dla nas otoczenie.















Znów wędrujemy nieco wyżej dzięki czemu mostek prowadzący do ruin młyna możemy obejrzeć z góry...





Dalsza część doliny prowadząca aż do morza... zrujnowanych młynów jest tam więcej...





Schodzimy w dół natrafiając na kolejne cudne miejsce.



















Tak iść, to w dół, to w górę, wędrować wąziutkimi ścieżeczkami po zboczach i dnie wąwozu wśród skał i drzew, wzdłuż strumienia, który co kawałek tworzy cudowne wodospady i krystalicznie czyste jeziorka, napotykając co kawałek malownicze ruiny starych młynów... tak spędzać czas można by naprawdę bardzo długo, to przygoda na co najmniej cały dzień.... do morza stąd wcale nie jest aż tak blisko. Wiadomo, że tam dziś nie pójdziemy, nieprzygotowani, bez jedzenia i picia. Zupełnie nie spodziewaliśmy się, że trafimy w takie miejsce, które tak nas oczaruje, ale trzeba wracać....
Dopiero po powrocie do domu wyczytałem, że zrujnowanych młynów w tej dolinie jest (było) aż 23, a wodospadów kilkanaście....







W samochodzie mamy piekarnik, ale to bez znaczenia. Do tej pory było pięknie, było coraz piękniej, ale po wizycie w wąwozie obok Milopotamos z czystym sumieniem możemy powiedzieć, tak, Kithirą jesteśmy bezgranicznie zachwyceni .

A tego dnia, do tej pory, przejechaliśmy po niej taką trasę:



A - plaża Agios Nikolaos
B - Karavas
C - Potamos
D - Araioi
E - Milopotamos

c.d.n.

[Vjetar]

Ten odcinek bardzo przypadł mi do gustu - a kąpiel w tak dzikim miejscu, w upale, przy Waszym sposobie wędrowania musiała być cudownym wynagrodzeniem trudów.

Pozdrawiam

[longtom]

...nie namyślając się wiele....

Należało Wam się.
Pięknie

pzdr

[mariusz-w]

Należało Wam się.
Pięknie

Toż to "wypasione luksusowe SPA" ... a nie survival w Waszym wykonaniu.

Pozdrawiam.

[weldon]

Przychodzi mi na myśl tropikalna dżungla

Dokładnie to samo mi przyszło do głowy

[Lidia K]

Należało Wam się.
Pięknie

Toż to "wypasione luksusowe SPA" ... a nie survival w Waszym wykonaniu.

Pozdrawiam.

Do wypasionego SPA trzeba było się jakoś dostać. Ostatni fragment ścieżki wymagał przejścia po zwalonych pniach drzew w płynącą wodą pod nimi i wspięcia się na wąskie śliskie skałki. Miejsca na dwoje nad samym brzegiem nie było. Dlatego ja stałam praktycznie na jednej nodze na pochyłym kamieniu a Paweł musiał usiąść na tej cienkiej gałęzi - stać się na niej nie dało. Niezwykle karkołomnym wyczynem okazało się przebranie w suche spodnie. Nie muszę dodawać, że ja jednak się bałam powtórzyć po nim wejścia do SPA. Gałąź była cienka i się mocno kiwała - to nie dla mnie. Mi wystarczyło, że zmoczyłam sobie bluzkę i taką mokrą założyłam na siebie. Siły wróciły natychmiast a bluzka wyschła podczas podejścia w drodze powrotnej. Słońce robi swoje w takich temperaturach.

[mariusz-w]

No to znaczy ... i survival ... i SPA !

Pięknie !

[kulka53]

Niedziela, 11 września c.d.

Jesteśmy w środku upalnego, przepięknego dnia na wspaniałej greckiej wyspie... może warto by było wyłożyć się teraz na jakiejś wspaniałej greckiej plaży? . Nie... jeszcze nie teraz. Tuż obok Milopotamos leży Kato Chora, czyli można by powiedzieć dawne Milopotamos. Jakieś 2 kilometry jazdy i jesteśmy na miejscu.

Jak wcześniej wspomniałem, Kato Chora była jednym z trzech najważniejszych średniowiecznych miast na wyspie, Paleochorze już byliśmy, na Kithirę jeszcze przyjdzie czas. W 1565 r. Wenecjanie zbudowali tu fortecę na stromym klifie nad wąwozem. Na niewielkim, niegdyś otoczonym murami terenie znajdowało się kilkanaście piętrowych domów zamieszkiwanych przez około 50 rodzin weneckich żołnierzy odpowiedzialnych za obronę fortecy przed atakami piratów. Jest tu też osiem .... kościołów ozdobionych bizantyjskimi freskami. Jednak budynkiem, który najbardziej rzuca się w oczy na centralnym placu osady jest stara szkoła.





Okolica jest całkiem ładna... niektóre domy są odrestaurowane, lub zbudowane na nowo.







Widać stąd przyczepiony do skał kościółek Agia Marina.

[kulka53]

Wchodzimy do ruin weneckiego miasta... nad jednym z przejść widać rzeźbę uskrzydlonego lwa św Marka, symbol Wenecji

[kulka53]

Z twierdzy rozciągają się wspaniałe widoki













Na zdjęciu nie widać tego dobrze, ale ta skałka wyglądała jak Maczuga Herkulesa



Powoli wracamy











Ruszamy dalej, tak wygląda Kato Chora ze wzgórza nieopodal

[kulka53]

No to teraz nadszedł już czas by jednak poszukać sobie jakiejś plaży na popołudnie . Z Milopotamos jest najbliżej na zachodnie wybrzeże i na plażę o nazwie Limnionas. Trochę trzeba do niej zjechać... jakieś przynajmniej 300 m w dół. Ale jechało się nadzwyczajnie , stromo, wąsko, widokowo....













Sama plaża byłaby może i fajna... malutka, w zatoczce... gdyby nie te domy





To nie jest dobre miejsce dla nas, odjeżdżamy. Po drodze do góry jest rozwidlenie, można podjechać tamtędy do jaskini Agia Sofia. Nie zdecydowaliśmy się ze względu na dość już późną porę i zmęczenie wędrówkami i upałem. Poza tym wiemy, że jeszcze podczas tego wyjazdu czeka nas wizyta w jednej super jaskini . Mimo to potem trochę żałowaliśmy, podobno to jedno z ciekawszych miejsc na wyspie .

c.d.n.

[nomad]

Małgosia, Paweł nie po raz pierwszy jestem zaskoczony miejscami jakie pokazujecie i odnajdujecie.
Monastyr Elonis-wiem, były Meteory, ale tutaj niesamowite położenie w skałach.
Monemwazja-niesamowicie klimatyczne miejsce.
Wąwóz Kakia Lagkada-nie dziwię się, że tyle ujęć przedstawiliście.

Wąwóz bardzo przypomina wąwóz Torent de Parells na Majorce, więc pewne ujęcia wąwozu przypominają mi takie same widoki z zupełnie innego miejsca.
Szkoda, że mój komentarz tak spóźniony po tamtych zdjęciach, bo chciałem nawet jednym zdjęciem zestawić te dwa miejsca (chyba, że w tej relacji jeszcze powrócicie do tego miejsca).

Wiem, wiem i tak będę posądzony o przesadne słodzenie (za słowa poniżej, trudno ).
Macie w sobie oboje takiego odkrywczego powera do pewnych miejsc, gdzie jeśli nawet są one znane, to i tak wyciągacie z nich pewną wyjątkowość.
Czasem nie wiem, czy to Wy rezerwujecie sobie odosobnienie miejsc, czy to miejsca nagradzają Wasze przybycie, oczekując tylko na Was.

Wiele zdjęć oddaje urok Waszych wędrówek i... jestem pod wrażeniem.
Milopotamos-wodospady i mini jeziorko pod wodospadem-bajka

Pozdrawiam serdecznie.
Piotr.

[kulka53]

Witaj Piotrze ponownie

nie po raz pierwszy jestem zaskoczony miejscami jakie pokazujecie i odnajdujecie.

My też często jesteśmy zaskoczeni tym, co w danym miejscu zastajemy i tym co udaje się nam zobaczyć...może niezbyt dobrze udaje mi się oddać nasze odczucia, ale zapewniam, że wiele miejsc robi na nas ogromne wrażenie. Oczywiście nie jest tak, że wszystko jest przepiękne i cudowne, ale akurat w przypadku Kithiry i większości miejsc na Peloponezie, tak właśnie było

Zdaję sobie sprawę, że Bałkany są tylko fragmentem Europy, a my jak do tej pory głównie ten fragment poznajemy. Wspomniałeś o Monemwazji, Janusz zwrócił uwagę, że podobna skała jest przy kontynentalnej Hiszpanii, teraz z kolei okazuje się, że podobny do kithirskiego wąwóz jest na Majorce. Zdjęcie do porównania będzie pewną ciekawostką, więc jeżeli możesz, to proszę....
W tej relacji już do tego wąwozu nie wrócimy, ale nasz powrót na Kithirę, w której jesteśmy absolutnie zakochani i która oczarowała nas jak chyba nic i nigdy dotąd, jest bardzo prawdopodobny .

Czasem nie wiem, czy to Wy rezerwujecie sobie odosobnienie miejsc, czy to miejsca nagradzają Wasze przybycie, oczekując tylko na Was.

Fajnie byłoby móc sobie zarezerwować pustą plażę i puste, tajemnicze ruiny... ale tak się nie da. Jednak nauczyliśmy się wyszukiwać i odwiedzać miejsca w których prawdopodobieństwo zastania pustki i odosobnienia jest całkiem spore... przynajmniej tak z tego wynika . A może faktycznie są one dla nas pewną nagrodą za całkiem niemały trud włożony w to, by móc je odnaleźć i mieć tylko dla siebie?

Pozdrawiam

[kulka53]

Niedziela, 11 września c.d.

Wracając, w Milopotamos odbijamy na południe, wąziutką boczną dróżką jedziemy powoli, baczną uwagę zwracając na napotykane znaki i odnosząc je do mapy. Nie zawsze rzeczywistość się z nią pokrywa, a nie chcemy tracić czasu na niepotrzebne błądzenie. Przy niewielkiej wiosce Kalokarines odbijamy w prawo i znów powoli zjeżdżamy nad morze....

Po drodze przejeżdża się przez taki nieduży mostek:



Potem przez oryginalną skalną bramę



By móc nieco dalej zobaczyć z góry monastyr, największy i najważniejszy na Kithirze... Iera Moni Myrtidion, albo Panagia Myrtidiotissa.







Wg legendy, pasterz jak co dzień pędzący swe owce przez kithirskie wzgórza, pod jednym z drzew natknął się na ikonę przedstawiającą Świętą Rodzinę. Zabrał ją ze sobą do domu, a w nocy objawił się mu anioł i powiedział, że Dziewica Maria pragnie, by w miejscu znalezienia ikony zbudował kościół. Tak też się stało, malutka kapliczka stoi do dziś nieopodal dużego monastyru z 26 metrową kościelną wieżą, zbudowanego w 1857 r. Najważniejszą tradycją religijną Kithiry jest przeniesienie owej ikony w uroczystej, 15-dniowej procesji z monastyru do stolicy wyspy, przez większość wiosek. Największe uroczystości odbywają się 24 września, w dzień znalezienia świętej ikony. Inną tradycją jest pielgrzymowanie do trzech najważniejszych monastyrów na wyspie w okresie od 1 do 15 sierpnia.

Parkuję na wielkim zacienionym na szczęście placu przed monastyrem, jesteśmy już głodni więc trochę odpoczywamy posilając się nieco.

Całkiem ładnie wygląda otoczenie i sama brama wejściowa...