Koko, koko, Hvar jest spoko. Snoorkowania sezon III

[kulka53]

W Biogradzie bez problemu znajdziemy domy, na których siedzą mewy

One dobrze wiedzą, że w Biogradzie jest.....

port rybacki z kutrami

Chętnie korzystają z dobrodziejstw jakie także im oferuje

[longtom]

One dobrze wiedzą, .....

W porównaniu z Twoim stadem, moja wersja mew wypadła dość minimalistycznie.

pzdr

[longtom]

Kilka kroków od promenady i placu króla Tomisława, na pełnym drzew Placu
Wielkich Chorwatów (Trg hrvatskih velikana)



stoi kościółek, a właściwie kaplica Sv. Roko.



Postawiono go w XVI w. Jego wyposażenie jest więcej niż skromne.



Nazwy wszystkich uliczek na biogradskiej starówce upamiętniają chorwackich królów i książąt. Spod kaplicy Sv. Roko dalej idziemy ulicą króla Petra Svaciča i księcia Trapimira,



by po kilku minutach dotrzeć do



Kościelne wzgórze ma bogatą historię.



A obecny, parafialny, kościół wybudowano w XVIII w.



Nie wiem jak to się stało Ale rada parafialna dowiedziała się jakoś, że krążymy z aparatami po Biogradzie. Było wielce prawdopodobne, że i do kościoła Sv. Avastasji zajrzymy. Postanowili więc kościół, na wszelki wypadek, posprzątać. Biogradska starówka malutka, a że odpuściliśmy sobie jeden z kościóków, do Sv. Anastazji przyszliśmy za szybko. Porządki jeszcze trwały.



Trzeba przyznać, że porządki były solidne.





Chrzcielnica już czysta stoi na swoim miejscu.



Ale konfesjonały jeszcze nie przy ścianach.





Wiele się nie spóźnili,



już właściwie prawie koniec.



Kilka machnięć miotłą



i właściwie można wstawiać ławki.



Trochę tego jest.







Przy wejściu wywierzysko,



potem kaskada,



a potem strumyk płynie z wolna.



By zniknąć przy numerze 13.



Przy ósemce już całkiem sucho.



Lampy stoją.
A czy działają sprawdzimy z drugiego brzegu



albowiem jeszcze jasno a prom już na nas czeka.



Czy lampy świecą dobrze sprawdzimy w cd.

[Jolanta M]

Nie wiem jak to się stało Ale rada parafialna dowiedziała się jakoś, że krążymy z aparatami po Biogradzie.

Mewy wykra... wykrzyczały?

Ale fajne!!!

Pzdr

[Lidia K]

Patrz, a ja ten odcinek z myślą o Tobie zrobiłem.
Na naszej pašmańskiej plaży martwiłaś się, że ludzi nie ma. Pomyślałem więc sobie, że jakichś ludzi na plaży będę musiał pokazać.

Martwiłam się, że coś im się stało, puste materace skojarzyły mi się z mrożącymi krew scenami z filmu "Szczęki".
Troszkę przesadziłeś w drugą stronę, ale miło że pamiętałeś i dzięki za dobre serce

Trzeba przyznać, że porządki były solidne.

Też takie porządki mam za sobą. Kilka dobrych tygodni (4 weekendy) mi to zajęło. No ale ja zawartości nie mogłam wynieść gdzieś na zewnątrz. Trzeba przyznać, że pachnie świeżością. Czysto mam nadzieję będzie przez najbliższych 10 lat do następnego malowania.

[longtom]

Ale fajne!!!

Mieliśmy szczęście z tymi porządkami, fakt

Troszkę przesadziłeś w drugą stronę, ...

Ale intencje miałem dobre

Też takie porządki mam za sobą...:

Oj, to musiało być solidne malowanie

pzdr

[longtom]

Čokovac, biogradski Monciak, sprzątanie kościoła, dużo wrażeń było dzisiaj.
Ale dzień chyli się ku końcowi i trzeba by coś zjeść i iść spać.
Przed odpłynięciem do Biogradu zarezerwowaliśmy sobie ulubiony stolik w "naszej " konobie.

Miejsc pilnowały znajome mewy.
Ta pilnowała miejsca Hani,



a ta mojego.



Na szczęście na jedzonko trzeba było trochę poczekać
i mogłem pobawić się chwilę aparatem.







Musicie uwierzyć na słowo, kolacja była bardzo, bardzo dobra.



A zanim doszliśmy na kamping zaczęło robić się szarawo.
Właściwie to nie szarawo a kolorowo.

Szarawe pomarańcze, ugry, beże.





Potem ciemne granaty,



cynobry i befsztykowe czerwienie.



Prawdziwa "zorza dalmatyńska".



Przy okazji sprawdzamy, biogradzkie lampy działają.



21.30, ostatni kurs Biograd - Tkon.





22.08 powrót do



Biogradu.



Pamiętacie serial
Cienka niebieska linia
Ja mam zdjęcie z cienką linią czerwoną.



dobranoc

[Jolanta M]

A zanim doszliśmy na kamping zaczęło robić się szarawo.
Właściwie to nie szarawo a kolorowo.

Szarawe pomarańcze, ugry, beże.
Potem ciemne granaty,
cynobry i befsztykowe czerwienie.

Żeby facet tak krwiście o kolorach opowiadał?... Szok, normalnie!

Uwielbiam takie zmierzchy, a jak się jeszcze bajecznie kolorowe niebo odbija w wodzie, to pięknie jest podwójnie.
Ach! Rozmarzyłam się.

Pzdr

[Franz]

Szarawe pomarańcze, ugry, beże.
Potem ciemne granaty,
cynobry i befsztykowe czerwienie.

Żeby facet tak krwiście o kolorach opowiadał?... Szok, normalnie!

Więcej kolorów niż w tęczy.

Pozdrawiam,
Wojtek

[longtom]

Żeby facet tak krwiście o kolorach opowiadał?

Więcej kolorów niż w tęczy.

Przesadzacie.

O zieleni kiełbasianej zapomniałem

pzdr

[longtom]

Po kolorowym zachodzie słońca, 16 dzień wakacji zaczynamy kolorowym wschodem.



Ale 4.30 to chyba za wcześnie na wstawanie.
Kolejna pobudka trochę później.

Dzień zaczynamy od poglądowej lekcji rybactwa morskiego.
Uściślając była to lekcja sieciarstwa.
Najpierw przypłynął trawler.





A cała załoga rozpoczęła





stawianie sieci.



Sieci otoczyły obszar jakieś 60-80 m2



i zaczęło się ich wybieranie.



Coś tam się złowiło.




Jakieś 15 porcji srdeli po 30 kun porcja



wędruje do kubła.





Jeszcze tylko uporządkowanie sieci i po połowie.



Połów nie trwał nawet 10 minut i trawler odpłynął.
A my szykujemy się na pieszą wyprawę na druga stronę wyspy.

[Jolanta M]

Po kolorowym zachodzie słońca, 16 dzień wakacji zaczynamy kolorowym wschodem.

W te wakacje też zdarzyło mi się wstać na wschód słońca. Niesamowicie było!

A my szykujemy się na pieszą wyprawę na druga stronę wyspy.

Pamiętam o zaproszeniu. Idę z Wami.

Pzdr

[longtom]

Pamiętam o zaproszeniu. Idę z Wami.

Trochę mi wstyd, że od północy czekasz.
Mogę tylko obiecać, że będzie ładnie.
pzdr

[Jolanta M]

Trochę mi wstyd, że od północy czekasz.

Nie jest tak źle, nie przejmuj się!
Wolałam Wam wcześniej przypomnieć, żebyście nie poszli beze mnie.

Mogę tylko obiecać, że będzie ładnie.

Super!

Pzdr

[longtom]

Mogę tylko obiecać, że będzie ładnie.

Super!

Teraz jednak mam tremę, bo to może tylko nam się tam podobało.

Wyprawa na drugą stronę wyspy brzmi dumnie.



W rzeczywistości to jakieś 5-6 km w jedną stronę i trochę ponad 100m deniwelacji.

Początkowo idziemy wąską asfaltową drogą,



napotykając nieliczne winnice.



Ruchu nie ma żadnego, ale asfalt nam się nie podoba,



odkrywamy więc drogę "na skróty".



Wiadomo czym to się skończyło . Jeszcze trochę musieliśmy iść asfaltem.
Jedyna korzyść to odkrycie prawie wykończonego apartmana w spokojnej okolicy.



Droga prowadzi cały czas pod górkę,



więc momenty odpoczynku wykorzystujemy na podziwianie widoków.

Z asfaltem już się pożegnaliśmy więc pomarańczową ciężarówkę oglądamy tylko z daleka.





Metr po metrze podchodzimy coraz wyżej.



Po 69 zakręcie postanawiamy zrobić postój.



W informacji turystycznej w Tkonie dostaliśmy fajną mapkę Pašmana,
jakieś 1: 30 000. Może wymyślimy kolejny skrót



Przy okazji poprawiamy opatrunek. Na wysmarowanej filtrem nodze plaster zupełnie się nie trzyma.



Widoki ciągle jeszcze mamy z tyłu.



Nasza droga to szutrówka najwyższej kategorii.
Na bardziej stromych kawałkach wylano szorstki, zbrojony beton.





W końcu osiągamy najwyższy punkt wycieczki.



Od tego momentu widoki będą z przodu.



Co nie zwalnia od dokumentowania tego co widać po bokach.





Przed nami Košara, Žut i Kornat.





Jakoś z górki szybciej nam się szło.



Na lądzie domki,





na wodzie pływadełka.





Cisza, spokój sielanka.
Z daleka nieśpiesznie podąża w naszym kierunku dwóch chłopaków.



Podchodzą;
Hello,
Hello,
poszli dalej. Po chwili zawracają, śmiejemy się
Chyba przegapili swój domek.



Na biogradskiej plaży było jakoś inaczej.





Trudno się dziwić, że co 100 m stoi tu domek.



A mieszkańcy muszą coś jeść.
I na obiad.



I na podwieczorek.



Niewątpliwie najłatwiej tu się dostać od strony wody.



Prawie każdy domek ma swój pomost.







My dziś tu zostajemy
Powrót w następnym odcinku.