Koko, koko, Hvar jest spoko. Snoorkowania sezon III

[longtom]

A tak w ogóle to se na Istrię pojedziemy.
Albo do....Breli.

jeszcze ta no .... na Ma ..... Makarska

Są jeszcze inne hiciory, jeden za czas niejaki pokażę

pzdr

[longtom]

Chyba jednak popłyniemy, bo nam łódka zbutwieje.

W kambuzie posprzątane.



Prawidłowy kurs, wg nabieżników, ustalony.



A jest to ważne, bo wysepek jest tu multum.





Są większe



i całkiem malutkie.



Labirynt wysp i wysepek zaczyna nużyć towarzystwo.





Ale kapitan ma w zanadrzu jeszcze jedną atrakcję.



Jeszcze raz wyjdziemy na ląd.



Kto głodny może zafundować sobie rybkę z winkiem a kto najedzony może sobie popływać.



"Plaża" jest naturalna, kamieni nie ma. Fajnie.



Jak dobrze się domyślacie, my wybraliśmy wariant drugi.



Zresztą "aktywni" są w przewadze.







Nawet jest tu jakaś fauna. Jakieś czerwone nie powiem co.



Salpy.



Gąbki.



Rybki niebieskie,



i kolorowe .



Rybki lubimy, a niektóre nawet bardzo
Zaś tych osobników niespecjalnie,



chyba, że są już w formie nadającej się do wyłowienia.



Ale i my musimy powoli się "wyłowić".



Wskoczyć było łatwo, wyjść trochę trudniej.



Szczególnie jak ktoś miał spotkanie z rekinem.



Następnym portem będzie Tkon. Ale to za jakiś czas.
Poznajemy, że płyniemy wzdłuż SW brzegów Pašmana.
Tą kapliczkę widzieliśmy dziś rano z drugiej strony.



Na razie musimy pokonać kilkanaście mil wzdłuż jego brzegów.



Na mapie 1:100 000 widnieje dziki, niezamieszkały teren.



Rzeczywistość odbiega jednak od tej wersji.





Płyniemy wzdłuż ciągu mniejszych i większych domków.





A gdzie dochodzą, niewidoczne na setce, szutrówki widać również samochody tych co mieszkają na przeciwległym brzegu wyspy.





Domki, domki, domki.



I autka.



W końcu dopływamy do końca wyspy.
Reklamuje się jakaś dobrze zakamuflowana konoba.



Tyle że jakoś jej nie widać.



Zmieniamy kurs o 180 stopni.





Już naprawdę blisko. Tą śmieciową zatoczkę znamy.



To drzewo też.



A tu nasza kępa cyprysów.



Miło nam, wszyscy serdecznie machają nam na do widzenia.



Żegnajcie "Tri Marije".



To był udany dzień.



do zobaczenia

[Franz]

Żegnajcie "Tri Marije".

Dobrze jest mieć twardy grunt pod nogami.

Pozdrawiam,
Wojtek

[piotrf]

Żegnajcie "Tri Marije".

Dobrze jest mieć twardy grunt pod nogami.

Co prawda , to prawda .

Z Korsyki na Sardynię " twardopokładowcem " płynąłeś Wojtku . . . jak mniemam

Pozdrawiam
Piotr

[Vjetar]

To był udany dzień.

Zgadzam się z przedmówcą.

[longtom]

Dobrze jest mieć twardy grunt pod nogami.

Ale, aby to docenić, trzeba się najpierw trochę "pogibać"

Z Korsyki na Sardynię " twardopokładowcem " płynąłeś Wojtku . . . jak mniemam

"Miękkopokładowe" Tri Marije miały jednak pewne zalety.

To był udany dzień.

Zgadzam się z przedmówcą.

Zamiast przerwy na kąpiel wolałbym zobaczyć klify od strony wody. Od latarni morskiej na Siestricy było przecież tak blisko, ale z góry też były fajne widoki.

pzdr

[longtom]

Ukołysani całodziennym rejsem spaliśmy dobrze i w dobrych humorach przywitaliśmy kolejny, piętnasty dzień.
Przywitaliśmy się z naszymi domownikami.
Najpierw od wewnątrz,



a potem od zewnątrz.



Potem rzut oka na niebo i wodę.



Śniadanie i jesteśmy gotowi do spaceru.



Jego cel widoczny jest z daleka.



Jeszcze tylko miniemy posterunek straży pożarnej



i już jesteśmy na ścieżce do celu.



Na prawie stumetrowym pagórku, nad okolicą góruje klasztor Čokovac.



Ścieżka jest wąska, widać że większość osób odwiedzających ojców bernardynów, podjeżdża samochodem od przeciwnej strony pagórka.



Słoneczko przyjemnie grzeje w plecy.
A droga szybko nam mija.



Wreszcie dochodzimy. Cicho i pusto
Szybko dowiadujemy się, że do środka, przed południem raczej nie wejdziemy.
Kartka z drzwi zastępuje nam kamień z Rosetty . Dzięki niej udaje nam się odczytać kilka liter alfabetu głagolickiego.



Bardzo tu ładnie, rozległe widoki, może tu zamieszkam
Muszę się spytać, czy mnie przyjmą?



Sve rezervirano.
Nie da rady.
Zajrzę sobie chociaż przez dziurę w murze.



Kilka słów o klasztorze pewnie by się przydało.
Choć tłumacz Google mówi co innego to čok to po chorwacku znaczy kos. Zatem Čokovac można by przetłumaczyć jako pagórek kosów (kosia górka ) a klasztor przyjął tą samą nazwę.



To jedyny klasztor benedyktynów w Chorwacji.



Przy klasztorze stoi, zbudowany w XII w, kościół pod wezwaniem św. św. Kosmy i Damiana.



Pomimo wielu drzew, spod klasztornych murów, rozpościera się rozległy widok.
Na Biograd.



Na Pašman.



Na Tkon.









Na Kraj.





Na wyspę Babac



i wyspę Ćavatul.



Na Biograd i wysepkę Planac.



Całe mrowie tych wysepek.





Klasztor wzniesiono



po zniszczeniu Biogradu



przez Wenecjan.



Wewnątrz znajdują się



bogate zbiory dokumentów pisanych głagolicą.



Benedyktyni to surowa reguła,



ale upał doskwiera i mnichom.



Cicho tu



i spokojnie,



ale będziemy powoli żegnać z klasztorem.



Schodzimy drugą, trochę częściej uczęszczaną ścieżką.
Zejdziemy nią do Ugrinica.



Plan na dziś



ma jeszcze





kilka punktów.



Jeszcze chwilka



i jesteśmy na dole. Przy tej tablicy zaczyna się asfaltowa uliczka prowadząca do klasztoru. My polecamy jednak spacer pieszo:!:



cd niebawem

[Franz]

Z Korsyki na Sardynię " twardopokładowcem " płynąłeś Wojtku . . . jak mniemam

Krótka trasa, a kołysało bardziej niż przez pięć godzin z Livorno na Korsykę, czy przez siedem godzin z Sardynii do Livorno.

Kartka z drzwi zastępuje nam kamień z Rosetty . Dzięki niej udaje nam się odczytać kilka liter alfabetu głagolickiego.

A jak ktoś zna tylko głagolicę, to się nie dowie, kiedy msza.

Pozdrawiam,
Wojtek

[mariusz-w]

Poranny "sąsiad" niesamowity ... jakie oczy !

Kartka z drzwi zastępuje nam kamień z Rosetty .

Z tym kamieniem to tak jest ... nam w kairskim Muzeum Egipskim, też tylko "erzac" się trafił!

Pozdrawiam.

[longtom]

A jak ktoś zna tylko głagolicę, to się nie dowie, kiedy msza.

Pozostanie mu czekać aż zadzwoni sygnaturka.

Poranny "sąsiad" niesamowity...

Codziennie odwiedzali nas w mniejszych i większych grupach.

pzdr

[longtom]

Pokonaliśmy prawie 200m deniwelacji , więc teraz posnujemy się po płaskim.



Leon w swojej książce kilka razy napomyka, że Chorwaci cenią sobie porządne drewniane łodzie. Że plastiki ich nie rajcują.



Ta stocznia remontowa pod chmurką wydaje się to potwierdzać.



Prawie jak u Mariusza w weneckiej stoczni remontującej gondole.



Wracając z wolna z Ugrinica do Tkonu pstrykamy co nam się nawinie pod obiektyw.

Ekologiczny prysznic z ciepłą wodą.



Domy eleganckie





i eleganckie inaczej.





Plac przed miejscowym aresztem.



Widoczny cały czas klasztor.



Pomnik poświęcony partyzantom.



Rośliny znane







i nieznane.











Podobne do pagowych, trzcinowe zarośla



i plantacje pomidorów.



Z kijkami do pomidorów nie ma problemu. Trzcinowe tyczki świetnie spełniają swoją rolę.



Fankami pełnych jodu pomidorów są miejscowe sójki.



Na Pašmanie jakoś nie ma problemu aby sfotografować pustą drogę



czy piękną zatoczkę, w której nikt się nie kąpie.



Po południu nie będzie to takie proste, albowiem wybieramy się do...



Zapraszamy w cd

[Jolanta M]

Miło się z Wami włóczyć...

i nieznane.

Laurowiśnia wschodnia?


Dzięki za morski koncert.

Pozdrawiam
Jola

[mariusz-w]

Karczochy super !

Przyjemnie tam ...
Czuje się spokojny, swojski, zwykły tryb codziennego lokalnego życia.
Przynajmniej tak to pokazałeś.

Pozdrawiam.

[Laks]

Biograd na tych zdjęciach wydaje się o wiele ciekawszy, niż faktycznie jest na miejscu

[longtom]

Miło się z Wami włóczyć
...
Laurowiśnia wschodnia?

Dzięki za laurowiśnię
Liście rzeczywiście mają laurowy kształt.

Wycieczkę do Biogradu trudno będzie nazwać włóczeniem, ale w kolejne dni będą dwie prawdziwe pašmańskie włóczęgi.
Już dziś zapraszam Cię na nie.

Karczochy super !

Przyjemnie tam ...

Zawsze wyobrażałem sobie, że karczoch to tak bardziej jak kalarepa na grządce rośnie.

Teraz jestem mądrzejszy.

A Tkon i cały Pašman taki troszkę senny. W każdym razie w porównaniu z Novaliją i Pagiem.

Jola nazwała laurowiśnię, Mariusz karczocha to jeszcze ten zielony kołtun pozostał do rozszyfrowania.

Biograd na tych zdjęciach wydaje się o wiele ciekawszy, niż faktycznie jest na miejscu

Cześć Laks.
Twój komentarz trochę wyprzedza rzeczywistość, bo na spacer do Biogradu dopiero się wybieramy.
Ale cieszę się, że tu wpadłeś.

pzdr