Po obu stronach Pirenejów: spalona ziemia katarów

[Franz]

Przyznajemy zgodnie, że wywierają na nas spore wrażenie. Podziwiamy potężne ostrołuki, z których każdy różni się szczegółami od pozostałych. Zachwyca nas filigranowa - przy całej swoje masywności - siateczka wzorów, nasuwająca skojarzenia z woalką; przyglądamy się z prawdziwą przyjemnością rzeźbieniom, wieńczącym kolumny, podtrzymujące całość konstrukcji. Ileż tu pracy włożono! Z jakąż starannością wykonano każdy detal...









Przystajemy z lubością co krok, wpatrując się w drobne szczegóły rzeźbień, odczuwając jednocześnie budzącą szacunek potęgę świątyni, która przy tym wszystkim nie przytłacza swoim ogromem.
Pora opuścić to piękne miejsce. Studiujemy jeszcze szczegóły Bramy Apostołów, po czym wychodzimy poza obręb twierdzy La Suda. Nawet, jeśli La Seu Vella jest jedynym, godnym zobaczenia obiektem w mieście, to jest to wystarczający powód, by zaglądnąć do LLeidy.

[Franz]

Osiągnęliśmy nasz najbardziej na południe wysunięty punkt trasy. Pora zwrócić twarz w stronę gór.
Wyjeżdżamy z Leridy na północ, kierując się na Benabarre, a jednocześnie opuszczając Katalonię, wracamy do Aragonii. Chcemy przed wieczorem dotrzeć w Pireneje, ale po drodze jeszcze zobaczyć bardzo ładne krużganki katedralne w Roda de Isabena. Dlatego w Benabarre zjeżdżamy z głównego traktu i boczną drogą kontynuujemy północny kierunek.

Zatrzymujemy się jednak po drodze w maleńkiej wiosce Laguarres, gdyż nasz wzrok przyciąga piękna bryła romańskiego kościółka. Podjeżdżamy zatem pod Ermita de Nuestra Senora del Llano. Jest to jedenastowieczna jednonawowa budowla z dwiema niskimi, bocznymi kaplicami, które - zwłaszcza widziane od strony absydy - wyglądają jak tylnie łapy i całość nasuwa mi skojarzenie przycupniętego zwierzaczka.





Niestety, niebo zaczyna się mocno chmurzyć, co zwłaszcza w kontekście planowanych górskich wycieczek dobrze nie wróży.
Wracamy do samochodu. Gdy odjeżdżamy, jeszcze przebija się tu i ówdzie odrobina słońca, ale to już raczej agonia. Z każdą chwilą jest coraz gorzej i gdy przejeżdżamy przez Sierrę del Castillo de Laguarres, zaczyna padać deszcz. Kiedy jedziemy w górę doliny Rio Isabena, deszcz przechodzi w ulewę. Gdy jednak osiągamy nasz cel, aura nieco się poprawia i możemy bez obaw wyjść z samochodu.

[Franz]

Roda de Isabena była stolicą Ribagorzy - jednego z hrabstw tworzących Aragon. W XI i XII wieku zbudowano obecną katedrę. Później siedzibę biskuspstwa przeniesiono, a Roda da Isabena pozostała niewielką miejscowością. Obecnie jest wioską - najmniejszą hiszpańską wioską, która może się poszczycić katedrą.
Niektóre funkcje kopmleksu są kontynuowane w zaskakujący dla nas sposób - w refektarzu nadal można się stołować. Tyle, że dziś to nie mnisi go używają, tylko zasobni w fundusze turyści, gdyż funkcjonująca tam restauracja do tanich nie należy. Nas jednak przywiodła tu chęć zobaczenia krużganków i małego ogrodu zawartego w patio pomiędzy nimi.









Na zewnątrz znów zaczyna padać deszcz. Nie spieszy się nam więc z opuszczeniem tego miejsca. Snujemy się leniwie.
Pośrodku patio znajduje się duży zbiornik na deszczówkę, wykorzystywany przez wieki w charakterze źródła wody pitnej. Może dlatego nie wolno wchodzić do ogrodu, a może z uwagi na hodowane tam kwiaty.
Słyszymy krople uderzające o płyty, szumiące w liściach i kwiatach; mimo iż schowani pod dachem, odczuwamy wszechogarniającą wilgoć. Tak, to chyba całkiem niezły pomysł z tym zbiornikiem na deszczówkę.
Wreszcie, szum stopniowo ustaje - chyba deszcz zanika. Możemy ruszyć do wyjścia.

[Joanka23]

Pierwsze co mi się rzuciło w oczy to znajomy kościółek, aż się cofnęłam na początek, sprawdzić czy to ten sam a tam zauważyłam też aktualne zdjęcie z krużganków, czyli faktycznie wyciągasz perełki!

Krużganki mają to do siebie, że zawsze czarują, ale te "Twoje" tak bogato zdobione i zadbane to i wyjątkowo ładne!

Pozdrawiam!

[Franz]

Pierwsze co mi się rzuciło w oczy to znajomy kościółek, aż się cofnęłam na początek, sprawdzić czy to ten sam a tam zauważyłam też aktualne zdjęcie z krużganków, czyli faktycznie wyciągasz perełki!

A wiesz, że zapomniałem zajrzeć do zajawki i skonfrontować? Oszczędziłbym sobie podwójnej roboty.

Krużganki mają to do siebie, że zawsze czarują, ale te "Twoje" tak bogato zdobione i zadbane to i wyjątkowo ładne!

Te najnowsze, z Roda de Isabena - nieco wymyte, zapewne przez częste deszcze. Ale bardzo urokliwe.
Natomiast, pełni podziwu pozostaliśmy dla wspaniałości z Leridy. Jednak - sądząc z zerowego zainteresowania - jesteśmy bardzo odosobnieni w naszym odbiorze. Może nie udało mi się oddać ich piękna...

Pozdrawiam,
Wojtek

[mahadarbi]

Ile razy mam jeszcze umierać u Ciebie? Przestaniesz mnie wreszcie
'prześladować' tym widokiem?

Pozdrawiam,
Anka

[Joanka23]

...jesteśmy bardzo odosobnieni w naszym odbiorze. Może nie udało mi się oddać ich piękna...

Są piękne, magiczne i klimatyczne! Ja to widzę - zaręczam Ci! A w przeciwieństwie do Was nie miałam tej przyjemności, żeby po nich pospacerować...



Pozdrawiam!

[Aglaia]

Dotyhczas podglądałam zza krzaków ale postanowiłam się ujawnić i zadać konkretne pytanie - czy w twojej relacji pojawi się Andora z jej kamiennymi kościółkami i mostkami?

Pireneje oczywiście wspaniałe - z chęcią przyglądam się głównie hiszpańskiej stronie bo francuską trochę znam.

[longtom]

Leridska "čipka"

pzdr

[Franz]

Ile razy mam jeszcze umierać u Ciebie? Przestaniesz mnie wreszcie
'prześladować' tym widokiem?

Wiem, że to bardzo w Twoim guście.

...jesteśmy bardzo odosobnieni w naszym odbiorze. Może nie udało mi się oddać ich piękna...

Są piękne, magiczne i klimatyczne!

A! To cieszy mnie, ze nasz gust nie jest aż tak nietypowy.

Pozdrawiam,
Wojtek

[mahadarbi]

Ile razy mam jeszcze umierać u Ciebie? Przestaniesz mnie wreszcie
'prześladować' tym widokiem?

Wiem, że to bardzo w Twoim guście.

Dokładnie tak mógłby wyglądać mój dom. Gdzieś na południu...

Pozdrawiam,
Anka

P.S. A zdradzisz, gdzie teraz byłeś?

[Franz]

Leridska "čipka"

Dwa dni temu widziałem w jednym oknie wywieszkę: "Cipka na predaj" (przepraszam za brak znaków diakrytycznych).

Dotychczas podglądałam zza krzaków ale postanowiłam się ujawnić

To mnie niezmiernie cieszy.

czy w twojej relacji pojawi się Andora z jej kamiennymi kościółkami i mostkami?

Tu, niestety, Cię rozczaruję.
O ile w zamierzchłych czasach udało mi się rzucić okiem na Andorrę, to tym razem wprawdzie wjechaliśmy do niej, ale bardzo szybko opanowało mnie jedno, jedyne marzenie - wyjechać jak najszybciej! Nie zrobiłem ani jednej fotki.

Dokładnie tak mógłby wyglądać mój dom. Gdzieś na południu...

Yyy... masz na myśli ten z absydą?

P.S. A zdradzisz, gdzie teraz byłeś?

Niezbyt daleko - na Słowacji. W zeszłym roku weekend niepodległościowy udało mi się w Bośni i Hercegowinie spędzić. Ale to były cztery dni. Na trzy to już zbyt daleko nie warto jechać...

Pozdrawiam,
Wojtek

[mahadarbi]

Dokładnie tak mógłby wyglądać mój dom. Gdzieś na południu...

Yyy... masz na myśli ten z absydą?

Nie. Ten mniejszy w zupełności by mi wystarczył

W zeszłym roku weekend niepodległościowy udało mi się w Bośni i Hercegowinie spędzić.

Miło. Ja uciekam co roku na wieś, no ale to 50 kilometrów od Warszawy raptem

Pozdrawiam,
Anka

[Franz]

Dokładnie tak mógłby wyglądać mój dom. Gdzieś na południu...

Yyy... masz na myśli ten z absydą?

Nie. Ten mniejszy w zupełności by mi wystarczył

Hmm... ostatnio tu tylko takie z absydami i takie z krużgankami pokazuję.
Powinienem sięgnąć głębiej wstecz?..

Pozdrawiam,
Wojtek

[mahadarbi]

Skoro wszystkie są z krużgankami i absydami, to jest tam wśród nich także ten 'mój' Dobrze kombinuję?
Z terminologii architektonicznej nie jestem najmocniejsza, ale wiem, który bym chciała mieć

Pozdrawiam,
Anka