Truchtem przez Chorwację: Majówka 2023

[Franz]

Określa, skąd pochodzę

Żoliborz oficerski...

Gdy byłem chłopcem, chciałem być żołnierzem. Ale bardzo szybko mi przeszło...

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Dojeżdżamy do Zadaru. Nie udaje się znaleźć bezpłatnego miejsca do zaparkowania samochodu blisko centrum, godzimy się więc na cenę 3 kuny za godzinę. Jest już za późno, byśmy mogli sobie pozwolić na dłuższy spacer pomiędzy samochodem a starówką. Za to znajdujemy się pod samymi murami miasta, którego zwiedzanie zaczynamy od sąsiadujących ze sobą dwóch placów - Trg Zoranica oraz Trg 5 Bunara, czyli Plac Pięciu Studni. Nazwa tego ostatniego pochodzi od studni postawionych nad podziemną cysterną, zbudowaną przez Wenecjan w XVI wieku. Zgromadzony w niej zapas wody zabezpieczał mieszkańców na czas oblężenia przez wojska tureckie. Wenecjanie panowali w Zadarze niemal bez przerwy przez sześć stuleci począwszy od 1202r. O wodę dla miasta, wyposażonego w forum i kapitol, dbali już Rzymianie, którzy wybudowali akwedukt prowadzący od odległego o ponad 30km jeziora Vransko.





Z Placu Pięciu Studni, nad którym góruje średniowieczna baszta - Kapetanova kula, obecnie mieszcząca galerię - zwracamy się w stronę Placu Zoranica, na którym stoi jedna z pozostałych po okresie rzymskim kolumn, w średniowieczu używana w charakterze pręgierza. Mijamy kościół św. Symeona - pierwotnie wczesnochrześcijańską bazylikę, z której pozostał m.in. rząd biforiów (podwójnych okien) w południowej ścianie - niestety, przebudowany później w stylu barokowym. Szerokim deptakiem, przecinającym Zadar równoleżnikowo, dochodzimy na Narodni Trg - główny plac średniowiecznego miasta, którego ozdobą jest szesnastowieczny budynek straży miejskiej z dobudowaną w XVIII wieku wieżą zegarową.







Mijamy jeszcze parę przecznic, by dotrzeć do najbardziej nas interesującego fragmentu starówki. Naszym oczom ukazuje się symbol Zadaru - potężna rotunda kościoła św. Donata w towarzystwie strzelistej wieży katedry św. Anastazji. Ten pierwszy, wzniesiony w IX wieku w stylu preromańskim jako kościół Św. Trójcy, dopiero w XV wieku zmienił patrona na obecnego. Ponoć biskup Donat był inicjatorem jego postawienia, do której użyto materiału budowlanego z pozostałości antycznego kapitolu. Na rozległym placu można jeszcze znaleźć innych świadków rzymskiej obecności - jedną z kolumn, fragmenty kilku innych oraz pojedyncze kamienie z płaskorzeźbami. Po drugiej stronie mamy kościół św. Marii z XI wieku o charakterystycznym frontonie z zaokrągleniami nad każdą z jego trzech naw oraz ze wspaniałą dzwonnicą w lombardzkiej odmianie stylu romańskiego.

[Franz]

Dokładnie w miejscu, gdzie w czasach rzymskich wznosił się kapitol, stoi obecnie kościół św. Eliasza o średniowiecznym rodowodzie, przebudowany później w stylu barokowym, ale z ciekawą wieżą na planie kwadratu z ośmioboczną, najwyższą kondygnacją, zdobioną okrągłymi oknami. Zaraz za nim wchodzimy na Trg sv. Stosije (Plac św. Anastazji), do którego frontem zwrócona jest katedra - największa w całej Dalmacji. Wzniesiona w XII wieku, została podczas czwartej krucjaty poważnie uszkodzona przez pobożnych łupieżców z zachodniej Europy i później - już w okresie weneckim - mozolnie odbudowana. Naszą uwagę przyciągają piękne, późnoromańskie portale oraz dwie rozety, umieszczone jedna nad drugą. Pozytywne wrażenie wywiera również wnętrze trójnawowej świątyni z ciekawymi ołtarzami bocznymi oraz pięknie zdobionymi stallami z XV wieku.













Po wyjściu z katedry kierujemy się w stronę kościoła św. Chryzogona (crkva sv. Krsevana) i dochodzimy do Bramy Morskiej z XVI wieku, w którą Wenecjanie umiejętnie wkomponowali fragment rzymskiego łuku triumfalnego. Przechodzimy na drugą stronę, ale tu już ząb czasu zostawił swoje wyraźne ślady. Spoglądam na zegarek - czas na nas. Po tak pracowitych, wypełnionych wrażeniami dwóch kolejnych dniach, chcielibyśmy znaleźć sobie jakieś miłe miejsce, gdzie moglibyśmy spędzić dzisiejszy wieczór. Zatem - obieramy kurs w stronę zaparkowanego samochodu.

[longtom]

Nie udaje się znaleźć bezpłatnego miejsca do zaparkowania samochodu blisko centrum, godzimy się więc na cenę 3 kuny za godzinę.

W Zadarze za parking nie płaciliśmy.
Pewnie dlatego, że do Zadaru przypłynęliśmy promem z Preko na Ugljanie.
pzdr
Za to zapłaciliśmy za parking w Preko.

[weldon]

Żoliborz oficerski...

Oficerski, Urzędniczy, Dziennikarski, Spółdzielczy, Dolny, Centralny, w końcu - Stary Żoliborz ...

Wiele nazw, ale miejsce jedno

Dokładnie w miejscu, gdzie w czasach rzymskich wznosił się kapitol, stoi obecnie kościół św. Eliasza o średniowiecznym rodowodzie ...

Jest w ludziach coś takiego, a może to chodzi o miejsce, że, nawet, jeżeli są innej wiary czy narodowości, to często kontynuują to, co poprzednicy zaczęli.

Kościoły zamieniają się w meczety, miejsce zgromadzeń w kościół ...
To znaczy tak było. Dziś już się tak tego nie szanuje

Środek lata ... tam zawsze jest tak pusto, wewnątrz w kościele?
Nie miałeś problemu z robieniem zdjęć?
Czasami są ograniczenia, a Zadar mam w planach ...

[Franz]

W Zadarze za parking nie płaciliśmy.
Za to zapłaciliśmy za parking w Preko.

To mnie pewnie taniej wyszło.

Kościoły zamieniają się w meczety, miejsce zgromadzeń w kościół ...
To znaczy tak było. Dziś już się tak tego nie szanuje

Kościoły w meczety, meczety w kościoły - bo i tak bywało.
Ja tam jednak bym wolał, żeby stawiano w nowych miejscach, nie niszcząc, ani nie zmieniając istniejących.

Środek lata ... tam zawsze jest tak pusto, wewnątrz w kościele?
Nie miałeś problemu z robieniem zdjęć?
Czasami są ograniczenia, a Zadar mam w planach ...

Ba! Czy zawsze, to by trzeba bywalców zapytać.

Czy był zakaz fotografowania? Tiaaa, nie pamiętam. Moja natura nie akceptuje zakazu uwieczniania piękna.

Chociaż zdarzają sie wyjątki. Swego czasu, będąc absolutnie sam w przepięknym monastyrze w Moracy, nie wyciągnąłem aparatu z kieszeni.
Do dziś tego żałuję...

Pozdrawiam,
Wojtek

[weldon]

Do dziś tego żałuję...

To tak, jak ja w Trogirze, w katedrze czy w skarbcu królewskim w Topkapi ...

Są miejsca, gdzie powstrzymanie się przed fotografowaniem zasługuje na uznanie.

W końcu zawsze jeszcze pozostaje opowiedzenie własnymi słowami

[Vjetar]

Środek lata ... tam zawsze jest tak pusto, wewnątrz w kościele?
Nie miałeś problemu z robieniem zdjęć?
Czasami są ograniczenia, a Zadar mam w planach ...

Ba! Czy zawsze, to by trzeba bywalców zapytać.

Czy był zakaz fotografowania? Tiaaa, nie pamiętam. Moja natura nie akceptuje zakazu uwieczniania piękna.

Był zakaz i była zdeterminowana do pilnowania tego zakazu pani.
Szkoda...bo zdjęcia trochę krzywe wyszły.

[Franz]

W końcu zawsze jeszcze pozostaje opowiedzenie własnymi słowami

Problem polega na tym, że po paru latach ja sam już nie pamiętam, co tam widziałem. Miałbym zdjęcia - odświeżyłbym pamięć.

Był zakaz i była zdeterminowana do pilnowania tego zakazu pani.
Szkoda...bo zdjęcia trochę krzywe wyszły.

Bywałem w miejscach, gdzie tak pilnowano, że nawet o krzywych zdjęciach można było tylko pomarzyć...

Pozdrawiam,
Wojtek

[Marek40]

Fajnie się ogląda i wspomina tegoroczne wakacje też zwiedzałem Zadar Nin z końcem czerwca . Miło wspomnieć

[Franz]

Fajnie się ogląda i wspomina tegoroczne wakacje też zwiedzałem Zadar Nin z końcem czerwca . Miło wspomnieć

Cieszę się, że przywołuję miłe wspomnienia.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Jeszcze kilka fotek z Zadaru.

[Franz]

Po chwili jesteśmy na parkingu i wsiadamy do wozu. Teraz wyjazd za miasto i kurs na południe. Jedynym punktem programu na dziś pozostało znalezienie miłego miejsca na nocleg. Mijamy Sukosan i teraz szosa prowadzi wzdłuż wybrzeża. Może uda się trafić jakieś lokum nad samą wodą? Przepatrujemy pilnie mijaną okolicę i kiedy od morza dzieli nas wąski lasek sosnowy, nadzieja gwałtownie wzrasta. A już całkiem optymizm nas wypełnia, gdy pojawiają się jakieś wjazdy do tegoż lasku. Tuż przed tablicą z nazwą miejscowości Sveti Petar na Moru skręcamy w prawo, gdzie pomiędzy drzewami stoi kilka samochodów. Zatrzymuję się i wysiadamy, by zbadać otoczenie. Pasażerowie tych pojazdów pluskają się w wodzie, bądź wylegują na brzegu, widać jednak ogólną tendencję do kończenia wypoczynku. Raz po raz ktoś z kocami, leżakami wraca do lasku i ładuje wszystko do któregoś wozu, po czym odjeżdża. Lasek z wolna pustoszeje, a ja przestawiam nasz samochód bliżej morza. Równo stoi? Równo, może być. Tu będzie nasz nocleg - cztery metry od lekko falującej tafli wody.

Podczas gdy Bea krząta się w kuchni, ja przeglądam na plaży przewodniki, starając się z grubsza przewidzieć, co nas może czekać następnego dnia. Potem łączymy nasze wysiłki i resztę wieczoru spędzamy przy winku, rozkoszując się pięknym wieczorem, spędzanym tak blisko morza, jak to się jeszcze podczas tego wyjazdu nie zdarzyło. Jest cudownie. Kończymy ten dzień, zastanawiając się, co przyniesie nam kolejny...

[Użytkownik usunięty]

Witam.

Oczywiście mógłbym zachwycać się zdjęciami pięknego zachodu słońca itd... jednak dla mnie najważniejsze jest zdjęcie nr 2, czyli Wojtek na poziomie 0.00 m.n.p.m. - zaskakujący widok

Ciekaw jestem, co przyniesie ten kolejny dzień...

Pozdrawiam.
Interseal M.

[Franz]

Oczywiście mógłbym zachwycać się zdjęciami pięknego zachodu słońca itd... jednak dla mnie najważniejsze jest zdjęcie nr 2, czyli Wojtek na poziomie 0.00 m.n.p.m. - zaskakujący widok

Fakt, mimo iż w kilku prowadzonych aktualnie tematach poruszam się na poziomie morza, to jednak uwieczniony zostałem tylko na Cyprze oraz tutaj.

Ciekaw jestem, co przyniesie ten kolejny dzień...

No cóż, na pewno żadnych gór...

Pozdrawiam,
Wojtek