Korsyka: góry, wąwozy, klify, megality

[kulka53]

Wiesz - wypocząć można w domu. Wakacje spędzamy intensywnie.

No my też się staramy intensywnie spędzać wakacje
Również zwykle dość intensywne i pracowite mam weekendy.....

Zawsze mówię, że po urlopie i weekendzie idę do pracy.... odpocząć

A woda z żyjątkami paskudztwo

PS Też nieraz piliśmy wodę z górskich skalnych czy leśnych strumyczków . Jak przypili, nie ma rady

Pozdrawiam

[Franz]

No my też się staramy intensywnie spędzać wakacje

Pod tym względem stanowilibyśmy zgodne dopasowanie, gdybyśmy się kiedyś wspólnie gdzieś wybrali...

PS Też nieraz piliśmy wodę z górskich skalnych czy leśnych strumyczków . Jak przypili, nie ma rady

Kryteria tego, co odpowiednie - jak wszystko w życiu - też są względne i dostosowują się do okoliczności.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Oto mapka przejazdu z przełęczy Bavella przez Zonzę nad jezioro Ospedale.



A - Przełęcz Bavella
B - punkt, do którego cofniemy się nastepnego dnia rano
C - Jezioro Ospedale

A w drodze towarzyszy nam muzyka zespołu I Muvrini, czyli Koziołki.

[kulka53]

No my też się staramy intensywnie spędzać wakacje

Pod tym względem stanowilibyśmy zgodne dopasowanie, gdybyśmy się kiedyś wspólnie gdzieś wybrali...

Ojjj, obawiam się, że zbyt wielkim balastem opóźniającym byśmy byli w czasie górskiej wędrówki
A i na plażach przebywamy zdecydowanie za długo

Ale kto wie, jak się sprawy poukładają.... może jeszcze ktoś kiedyś rzuci hasło do wspólnej górskiej niezimowej wycieczki

A wracając do tematu Korsyki, wyspa była jednym z pomysłów na nadchodzące lato... m in ze względu na koszty pomysł upadł

Pozdrawiam

[Franz]

Ojjj, obawiam się, że zbyt wielkim balastem opóźniającym byśmy byli w czasie górskiej wędrówki

Ja ostatnio strasznie leniwy się zrobiłem...

A i na plażach przebywamy zdecydowanie za długo

No tak, tu trzeba by było pomyśleć nad rozwiązaniem problemu.

A wracając do tematu Korsyki, wyspa była jednym z pomysłów na nadchodzące lato... m in ze względu na koszty pomysł upadł

Aaa... jeśli tak, to nie będę się spieszył z dokończeniem przed wakacjami.
A poważnie - w przypadku podróży Waszych czy naszych - główny koszt to prom i paliwo. W sumie - nie jest to aż tak wiele...
Inni wydają więcej na knajpy i apartament nad morzem.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Poranek budzi się pochmurny. Zupełnie inna pogoda niż poprzedniego dnia. Jak to dobrze, że zdążyliśmy z tą piękną wycieczką.
Ale co robimy dziś? Ogólnie rzecz biorąc - zmierzamy do morza. Natomiast, głównymi atrakcjami dnia mają być zabytki zamierzchłej, nawet bardzo zamierzchłej, bo megalitycznej historii. Zanim jednak przystąpimy do realizacji tego planu, warto zobaczyć jedną atrakcję krajobrazową - zwłaszcza, że znajduje się tuż obok nas.
Blisko? Blisko - akurat w sam raz, żeby pobudzić apetyt na śniadanie.







Zostawiamy jezioro Ospedale i podjeżdżamy do punktu "B" na zamieszczonej poprzednio mapce.
Pora zdradzić, cóż to za atrakcja. Chociaż, trochę mi głupio przetłumaczyć dosłownie. W oryginale brzmi: Piscia di Gallo. A na zdjęciu wygląda pięknie...
Zostawiamy samochód na rozległym placu, otoczonym rzadkim lasem i wyruszamy na krótki spacer.

[Franz]

Przekraczamy mały potok i podążamy dróżką, wijącą się w jego pobliżu. Na szczęście z pochmurnego nieba nic nie kapie. Lub prawie nic.
Las szybko zostaje za nami i wychodzimy na otwarty teren. Trochę to wygląda, jakby ktoś tu kamienie na stosach układał. Kamienie? Powiedzmy - głazy.
Koryto potoku wrzyna się głębiej w skały, tworząc wcięcie zbliżone do prostopadłościanu. Zaś okoliczne kamole zaczynają przypominać jakieś ogromne jaszczury, czy inne gady.





Po chwili potok zakręca w prawo i kieruje się w stronę zwartej masy skał. Z ciekawości zaglądam tam bliżej - widać wąską szczelinę, którą wyżłobił w kamiennej przeszkodzie.





Abstrahując od ciemniejszej barwy skał, to krajobraz przypomina niektóre partie chorwackiego Velebitu.
Nasza trasa odbija w lewo. Jeszcze jeden rzut oka do koryta potoku, zanim go zostawimy. No i przecież jeszcze go nie przedstawiłem, mimo iż jego nazwa nie jest kontrowersyjna. Proszę Państwa - oto Miś. W oryginale - Oso.





Trochę podejścia na niewielki płaskowyż i stajemy oko w oko z... no nie wiem, co to może przypominać. Mnie się kojarzy z wielką czaszką na chudym karku. Potężne gały spoglądają gdzieś w lewo...
W naszym przewodniku - czeskojęzycznym - nazwano to po prostu skoroviklan. Trochę się naszukałem tłumaczenia. Okazało się prozaiczne: prawie ruchomy głaz.

[Vjetar]

Kto ten kamień tak ustawił?

[Franz]

Kto ten kamień tak ustawił?

No cóż, tak pusto tam było, a potrzebowałem jakiegoś pierwszego planu - to i przykulałem z dołu...

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Na małej platformie obok skoroviklana wymalowany symbol "H". No i nie wiem - lądowisko dla helikopterów? Czy hydrant przeciwpożarowy?..





Przechodzimy na drugi skraj i zaczyna się strome zejście.





Przez chwilę jeszcze w otwartym terenie, po czym wchodzimy w rzadki las. Z kolei okap skalny oferuje schronienie przed ewentualnym deszczem. Coś wisi w powietrzu, ale na razie nie musimy korzystać z tego zadaszenia.

[Franz]

I oto ukazuje się naszym oczom cel tego spaceru.





Podchodzimy ścieżką bliżej i okazuje się, że zabezpieczone poręczą i umocnione drewnianymi belkami strome zejście pozwala zbliżyć się do wodospadu.





Ale wygląda na to, że gdyby przejść poza barierkę, dałoby się zbliżyć jeszcze bardziej. Trzeba się najpierw lekko wspiąć i dalej przejść wąską półeczką skalną, skąd da się zejść niżej.

- To ty tu poczekaj, a ja sprawdzę, jak daleko da się tędy sięgnąć.
- Tylko uważaj, żebyś nie sięgnął dna...

[Franz]

Półeczka lekko obślizła, ale docieram bezpiecznie na jej drugi koniec, skąd schodzę tuż nad samą wodę. Tu z kolei gałęzie zasłaniają górną część wodospadu. Widzę, że można się znów odrobinę wspiąć i podejść jeszcze bliżej skalnej ostrogi, za którą znika dalszy bieg potoku. A więc - ostrożnie posuwam się dalej.







Osiągam najbardziej wysunięte miejsce, dokąd jeszcze można jakoś bezpiecznie dobrnąć. Dalej wolę już nie ryzykować. Pstrykam parę fotek, łapiąc się drugą ręką za wilgotny wyprztyk skalny.

[Franz]

Czas wracać. Oczywiście - nadal bardzo czujnie. Nie chciałbym się nagle i niespodziewanie zwodować.
Jeszcze ostatnie spojrzenia na Sik Koguta.









Wchodzimy na rozległy taras, gdzie spośród krzaczastej zieleni wyzierają białe, skalne kły. Spoglądamy na wschód, w stronę Włoch - morze zlewa się z niebem w jedną, nierozerwalną całość...

[mariusz-w]

... a ta lina do do czego ?



Pozdrawiam.

[weldon]

... a ta lina do do czego ?

Tam jest wiaderko i jak komu chce się na górze pić, to sobie wciąga