Śródziemnomorska 4,5 czyli ..

[weldon]

Wszystko super !!!...

...i parking .... a właściwie jego szukanie ...

... i zwiedzanie etc.

...ale tylu kotów co u Ciebie to ja się w życiu nie naoglądałem !

No i ptaki ... A na koniec nas dwa psy napastowały.
Takie brzydkie ...
Ale właścicielkę miały - sympatyczną, więc im wybaczyłem.

Nawet kilka razy jej te psy odnosiłem ...

[Vjetar]

Organy, które pokazałeś mają przepiękny dźwięk.

[weldon]

Organy, które pokazałeś mają przepiękny dźwięk.

Lampy się bałem używać, a ty mnie namawiasz, żebym na organach sobie pograł?

Nie umiem

[weldon]

Droga w stronę twierdzy była, jak już wspominałem - pod górkę.











Jak zwykle skoncentrowaliśmy się na poszukiwaniu śladów przeszłości,
śladów teraźniejszości. Spokojnie można sobie rozłożyć w czasie podejście,
odpoczywając w którejś z kafejek, które można po drodze spotkać.













Wspinaczka szła nam opornie, ale ciągle coś nas zatrzymywało: okno, ozdóbka,
jakiś ładny szyld, kościół ...













Byliśmy już dość wysoko, a jeszcze czekała nas wspinaczka.
Na razie idziemy zwiedzić cmentarz. Nie wiem, czy cmentarz się nazywa św. Anny,
czy kaplica na cmentarzu?

Trwa msza.

[weldon]

W zasadzie to chwila odpoczynku ...
Tak na prawdę, to w sumie pomyliliśmy się, nie tylko my zresztą
i zaglądamy tu, myśląc, że jest to jedno z wejść do twierdzy.











W kościółku trwa msza, kręcą się ludzie, robią zdjęcia. My też.
Ale czas już wyjść.
Żegnani przez kota, idziemy już do właściwego wejścia, gdzie kupujemy bilety
i możemy wspinać się dalej.
Trzeba porównać panoramę Szybenika z innymi miastami.

[weldon]

Twierdza św. Michała

Cóż tu mówić, twierdza jak twierdza, więc, żeby za dużo nie mówić - pokażę.



Idziemy dalej ...

[sroczka66]

Idziemy dalej ...

Dalej to ja już nie idę...
Odsapnąć troszkę muszę

[weldon]

Na twierdze wchodzi się jedną z dwóch ścieżek (w zasadzie obojętnie którą,
warto wyjść drugą).
Widok jest wart wspinaczki.

Zarówno stare miasto, widok na nowa cześć, widok na zatokę i mosty ...











Znów się skazaliśmy na wiatr, który jakoś nie chce się odczepić, zwłaszcza
w tych "górnych" partiach Chorwacji.
Wspinaczka to kilka etapów, rozróżniających różne koleje rozwoju twierdzy.
















Po drodze spotykamy pana w niebieskim sweterku.



- A co Pan robi?
- Obrazek maluję.
- Pokaż Pan.
- O, taki.



- Phi, taki mały ... ?



- Chodź, idziemy. Minimalista ...

Jesteśmy na dziedzińcu. Za chwilę wejdziemy na mury.











Na dziedzińcu, dzięki temu, że wieje, już tak nie słychać tych Polek, uciszających swoje dzieci.

Dzieci słychać nie było ...

[weldon]

Idziemy dalej ...

Dalej to ja już nie idę...
Odsapnąć troszkę muszę

Jak zejdziemy na dół, to będzie przerwa i ciasteczko ...

[weldon]

Drewnianymi schodkami wchodzimy na mury.
Pod nami cmentarz. Msza się skończyła, z kościoła wychodzą ludzie.
Ciekawe.
Wszyscy wychylają się poza mury (nie wszyscy, niektórzy mają
odchylany monitorek ) i robią zdjęcia.

Przy większym zbliżeniu okazuje się, że ... fotografujemy pogrzeb

Głupio tak, jakoś. Wiem, folklor, samo życie, ale ... No dobra, pokażę.











Widok z murów jest naprawdę wspaniały. Warto było się wdrapać.
Szkoda, ze tak blisko są wzgórz, ograniczające widoczność w stronę lądu.
Co prawda na tych wzgórzach jest druga twierdza, ale to juz ponad nasze siły.

Schodzimy. Wieje jak ...












Zejście robimy tą drugą ścieżką, po drodze znajdujemy ślady sympatycznego
skądinąd, ale jednak wandala.
Pod czujnym okiem zwiedzających dochodzimy do wyjścia, gdzie mijamy się z sympatyczną grupą,
chyba, japońskich turystów.
Jeszcze ich spotkamy, zresztą nie tylko tu.
Jakoś w tym roku sporo osób tej nacji nawiedziło Chorwację, a przynajmniej miejsca, w których i my się znaleźliśmy.

[weldon]

Wąskie schodki, szersze.
Na szczęście udaje nam się wyminąć grupę emerytów, jak nam się zdawało,
spieszących na stypę, po niedawnym pogrzebie.
Przy takim małym kościółku robi się mały zator.
Rozpościera się tu ładny widok na katedrę.











Po chwili tajemnica zatoru się wyjaśnia. Można się wdrapać na wąskie schodki,
biegnące z boku kościółka i zrobić zdjęcie katedry.
Darowaliśmy sobie.











Schodzimy na placyk z boku katedry. Idziemy na kawę i ciastko.
Odpoczniemy, poza tym, to dobre miejsce, żeby przypatrzeć się turystom
i miejscowym.











Kelner szybko przynosi zamówione rzeczy. Po wodach zatoki pływa deska z żaglem.
Podpatrujemy życie wokół katedry, popijając kawę i zagryzając ciastkiem.
Nie wiem, co nam bardziej smakuje, jedzenie, czy widoki.











Trudno nie zachwycić się tym co potrafią zrobić ludzie, ale jak się ma przed sobą takie widoki, jak ta Rosjanka na przykład ...



Biorąc pod uwagę jej opięty strój, to, przetłumaczę, oddychać to naprawdę sztuka.









Na horyzoncie, nagle, pojawia się "mój duch" oraz barwna grupa japońskich turystów.
Spotkanie jest nieuchronne.











Strasznie piskliwa mała Azjatka, robi zdjęcie panu w stroju z epoki,
następnie prosi jakąś panią, żeby sfotografowała ją z tym panem.

Panu wyraźnie się Japoneczka spodobała.

- Ty, popatrz, jak dla mnie to on jest narąbany.

Pan wyraźnie poczuł mięte do dziewczyny. Przytula ją coraz mocniej, zaczyna głaskać po włosach, całuje w czubek głowy (cóż, różnica wzrostu).
W końcu udaje się jej wyswobodzić.
Lekko zataczając się, pan znika na schodach prowadzących na wybrzeże,
Japończycy znikają w Katedrze, my - zbieramy się do samochodu.

[sroczka66]

...Idziemy na kawę i ciastko.
Odpoczniemy, poza tym, to dobre miejsce, żeby przypatrzeć się turystom
i miejscowym.......

Nie wiem, co nam bardziej smakuje, jedzenie, czy widoki.

No, nareszcie trochę oddechu....
A ciastko wygląda smakowicie...

[maslinka]

Pooglądałam Szybenik, powzdychałam sobie.
Teraz czekam na Twoje podsumowanie. Coś wydaje mi się, że nie zrobił na Was takiego wrażenia jak Trogir (już to sygnalizowałeś).

Jeśli tak, to szkoda strasznie. Mnie to miasto zachwyciło, głównie wąskimi, stromymi uliczkami. Ale ja nie widziałam Trogiru... (wiem, wiem, to duży Cromaniacki grzech )

Kiedy pogoda pokaże Wam łaskawszą twarz? Mam nadzieję, że już niedługo

[weldon]

Koniec wycieczki.











Oprócz statków i jachtów w porcie ...











... mijamy również "ślady epoki":











Jeszcze tylko zona industrialna, prom, jeden palant, który na trzeciego,
na podwójnej ciągłej, w końcu, wyprzedza mnie, żeby potem jechać
razem z innymi, bo inaczej się nie dało ...











... i już jesteśmy poza miastem. Jeszcze most, zatoka, morze.
Objeżdżamy wszystko droga na zboczu. Trochę wygląda, jakby się chciało przejaśnić.













Po drodze znów znajdujemy dziwny obiekt, który będziemy chcieli sobie w spokoju obejrzeć,
ale to przy okazji.

Teraz trzeba będzie złożyć jeszcze jedną ofiarę i, korzystając z niepogody,
zajrzymy do Primostenu.

Mam nadzieję, że nas ten Chorwat, którego puściliśmy kantem, nie złapie ...

[weldon]

No, nareszcie trochę oddechu....
A ciastko wygląda smakowicie...

Chyba było dobre. Z lodami ... Ale wrażenia z obserwacji też nie byle jakie.

Kiedy pogoda pokaże Wam łaskawszą twarz? Mam nadzieję, że już niedługo

Żeby nie było, że Chorwacja taka pochmurna: zwiedzanie w niepogodę było planowe,
to znaczy, na przykład w Plitvicach było pochmurno, jak przyjechaliśmy
i jak wyjechaliśmy, ale zwiedzanie mieliśmy w słońcu i ciepełku.
Dopiero nazajutrz lunęło.
W Rogoznicy padało w zasadzie raz, jak opisywałem, natomiast bywaliśmy już na plaży,
opalaliśmy się, ale nas to tak średnio bawi.
Zauważyłem, że Primosten jest jakby granicą pogody i niepogody.
Po Szybeniku, pochmurnym, w Primostenie już świeciło Słońce - zupełnie jak w dniu przyjazdu
- i tak już było prawie do końca.
Zwiedzanie było planowe i częściowo nawet zrealizowane, ale plażowanie też zaliczyliśmy.

O, na dowód:



A Szybenik? Może poza sezonem?
Za dużo ludzi, za dużo samochodów. Może, po prostu, za duży?
Nie załapaliśmy bakcyla.