Śródziemnomorska 4,5 czyli ..

[weldon]

... zdjęcie 8 ... co to było ... ser ?

..coś podobnego dostaliśmy w Cavtacie do piwa..przed obiadem.. ze świeżą bułką ..tylko bardziej posypaną ziołami..pozdrawiam

Nie mówcie, że znalazłem coś, czego nikt nie zna

[weldon]

11l. powrót
Panowie przy wejściu do parku trochę pomarudzili, ale udało nam się ich przekonać,
że tylko wyskoczyliśmy coś zjeść, a musimy się dostać do parkingu pierwszego, więc wracamy.

Droga znajoma, pusto się zrobiło i trochę poprawiło światło.











Opustoszałą ścieżką mijamy te same punkty widokowe, obok których już raz przechodziliśmy,
jaskinię ...











Wygląda na to, że jesteśmy jednymi z ostatnich, którzy schodzą ze szlaku.

W zasadzie powinniśmy zejść na dół, okrążyć Kaluderovac, obejrzeć jeszcze Velky Slap, ale ... po co.

Plitvickie nie uciekną, nie rozpłyną się, wrócimy, obejrzymy inne szlaki.
Teraz - autobus ...













W zmroku drzew docieramy do samochodu, wyjeżdżamy ...



Jutro pojedziemy nad Jadran. Wreszcie. Chociaż ...

Po drodze widzieliśmy taką tabliczkę,
drogowskaz, który nas bardzo zaintrygował ...

A może by tak to sprawdzić?

[Jolanda]

Jutro pojedziemy nad Jadran. Wreszcie. Chociaż ...

Po drodze widzieliśmy taką tabliczkę,
drogowskaz, który nas bardzo zaintrygował ...

A może by tak to sprawdzić?

Jadran .... to się doczekałam
ale chwila ,chwila .........czy aby napewno

[weldon]

Chwila, chwila ... jeszcze z kronikarskiego obowiązku, bo nie wszystkie zdjęcia tu umieszczałem,
galerie z miejsc odwiedzonych w międzyczasie:

Galerie z drogi do Plitvic

08 Jesteśmy w Cro - zdjęcia: 42
09 Slunj - zdjęcia: 117
10 Rakovica, Bihać - zdjęcia: 82

Jeziora Plitvickie

*****11a Plitvice etap I - zdjęcia: 34
*****11b od Batinovaca do Galovaca - zdjęcia: 108
*****11c wodospad - zdjęcia: 144
*****11d Galovacki Buk - zdjęcia: 111
*****11e Do przystani - zdjęcia: 109
*****11f Rejs po Kozjaku - zdjęcia: 60
*****11g Przerwa - zdjęcia: 10
*****11h Do Supljary - zdjęcia: 206
*****11i Supljara - zdjęcia: 26
*****11j Na górze - zdjęcia: 59
*****11k Obiad w Licka Kuca - zdjęcia: 33
*****11l powrót - zdjęcia: 55

[weldon]

Tak sobie pomyślałem, że, przed snem, dwa słowa na temat moich gospodarzy
powinienem wspomnieć.

Domek na uboczu, zaraz za Rakovica, pomiędzy kilkoma innymi domkami.
Śliwki w sadzie, pasieka - miód na dobranoc dostaliśmy - cisza, spokój ...

I ten wszędzie unoszacy się zapach wedzarni.

Miło było, ponieważ ten dzień, kiedy zwiedzaliśmy Plitvice okazał się
wyjątkowo ciepłym, a mimo wszystko mieliśmy włączone ogrzewanie.

Przydało się. Na drugi dzień zrobiło się



12 jedziemy nad morze

Teoretycznie najkrótsza droga z Plitvic nad morze nakazywałaby, zaraz po dojechaniu do szosy, skręcenie w prawo, czyli na południe,
a następnie kierowanie na południowy wschód, w kierunku autostrady.
Dlatego skręciliśmy w lewo.











Wiem, Chorwacja, to przede wszystkim morze, ale nas to, tak do końca nie satysfakcjonowało.
Byliśmy głodni tego kraju w jego różnych postaciach, a nie nasycimy się nim,
nie korzystając z okazji ...











.. jaka nam się trafiła, a mianowicie, postanowiliśmy wejść na górę,
żeby zejść pod ziemię ...











Jednym słowem, poszliśmy zwiedzać Boraceve Spilje.

[weldon]

12b. pod górę

Jak wspomniałem, żeby dostać się do jaskini, musimy wspiąć się
prawie na szczyt góry, we wnętrzu której się kryje.
Kupujemy bilety, czekamy na przewodniczkę (w naszym przypadku)
i ruszamy, mijając po drodze roślinki, piękne białe kamienie, przypominające o pobliskich plitvicach,
nawet kilka razy udało nam się spotkać z salamandrą (jeżeli to czarne, łaciate w żółte kropki, nazywane "salamanka", rzeczywiście było salamandrą).











Po drodze mijamy dwie niżej położone, niedostępne jaskinie,
zatrzymujemy się na chwilę koło drewnianego domku, aby zaopatrzyć się
w gustowne czapeczki (polecam - przydatna rzecz ).

Wchodzimy do środka.

[weldon]

12c. Boraceve Spilje

Speleologiem nie jestem, więc nie opowiem o stalaktytach, stalagmitach,
makaronie zwieszającym się z sufitu, ale tyle mogę wspomnieć,
że kilka metrów jaskinia ma. Ponieważ, spośród trzech tu obecnych jest najwyżej położoną, w najdalszym jej punkcie, grubość stropu, oddzielająca
od wierzchołka góry, wynosi ok. 2 metrów.











Ponieważ w jaskini żyją nietoperze, jedną z atrakcji jest olbrzymia kupa
nietoperzowego guana, znajdująca się zaraz przy wejściu.

Duża była, to fakt.











Inną z atrakcji, znajdujących się w jaskini, jest spora dziura, wykopana
przez jakiegoś szalonego naukowca, szukającego w tym miejscu
śladów człowieka prehistorycznego. Zanim go przekonano, że te ślady nie istnieją,
udało mu się w podłodze jaskini wyrąbać spora dziurę.

Jak na mój gust jej kubatura odpowiadała kubaturze góry z nietoperzym gie ...

Człowiek kontra natura - remis.











Tak na prawdę, to w jaskini znajdywano ślady człowieka, ale z czasów I i II wojny światowej.
Z tego co zrozumieliśmy, to jednej z komnat istniała niegdyś podłoga,
zawieszona nad pustą przestrzenią wypłukanych spod niej osadów.
Podłoga załamała się pod ciężarem ukrywających się tu żołnierzy włoskich,
których szczątki znaleziono w głębi jaskini.











Jaskinia charakteryzuje się obecnością różnorodnych form naciekowych,
zdaje się, że stała temperaturą oraz niesamowita cisza panująca w jej wnętrzu.
Odkryta była już w XIX wieku, badana w latach 20. XX wieku, opisana m.in. przez pana,
nazywającego się Poljak.
Zapomniana przez lata, ponownie badana gdzieś pod koniec wieku XX
i, jako jedyna z trzech tu znajdujących się, udostępniona zwiedzającym.











Chcą zaprezentować nam warunki, panujące w jaskini, pani przewodnik
zarządziła minute ciszy i... wyłączyła światło.

Oto dowód



Ze względu na nisko położone występy, warto głowę mieć zabezpieczoną
tym sztywnym kapelusikiem, jak również uważać, aby, przy wychylaniu się przez barierki i zerkaniu w dół,
nie zgubic go.

Jako przestroge można potraktowac lezące w róznych dziurach czapeczki.

Wychodzimy na zewnątrz.

[weldon]

12d. w stronę morza

Wychodząc z jaskini, wiedzieliśmy już, że skończył się, niejako, kolejny etap
naszej podróży i teraz każdy obrót koła przybliżał nas już i do morza i,
nadzieje taka mieliśmy, do ciepełka ...

Na początek zeszliśmy z góry, dobrnęliśmy do samochodu i ruszyliśmy
w kierunku Rakovicy.











Pocieszaliśmy się, że im bliżej autostrady, tym pogoda będzie sympatyczniejsza.
Na razie - nie była.











Droga była przyjemna. Pusta i to była zaleta tej pogody, która nie zmieniła się, aż do wjazdu na autostradę.







Ten widok, bramek, we wstecznym lusterku, tchnął w nas potężna dawke optymizmu.

Teraz już mamy z górki, już niedaleko, niedługo tunele, potem Jadran ...



Jedziemy do Primosten.

[weldon]

14. Do Primosten

Pomału przestaliśmy wyznaczać sobie kolejne punkty, za którymi spodziewaliśmy się
poprawy pogody. Na początek przestaliśmy liczyć na tunele.











Mala Kapela, Velebit, już spodziewaliśmy się dostrzec Jadran, z tu ...











W końcu zjechaliśmy w stronę Szybenika, w związku z czym udało nam się w końcu zobaczyć morze.
Minęliśmy miasto i, droga wijąca się wzdłuż morza, ruszyliśmy w kierunku Primostenu.











Padało.

[weldon]

15. Mamy lokum

A potem, nagle wyszło Słońce.

Rozpogodziło się już w Primostenie. Zrobiliśmy kilka rundek po okolicy,
nie wiem, może dlatego, że dojechaliśmy w poniedziałek, jakoś wszędzie było zajęte,
jakoś nie było chętnych, albo nam się nie podobało.

W biurze turystycznym pani wysłała nas do pięknego apartamentu na zboczu przed miastem (w kierunku na Szybenik),
z własnym basenem, z niezłym widokiem.
Minusem była cena.
Gdyby nas była trójka, wzięlibyśmy w ciemno, przy dwójce - nie dało rady zaakceptować.
Kolejne lokum było na prawo od fontanny.
Najpierw udało nam się w końcu spotkać z facetem, który, czekając na nas, szukał Czechów,
potem zostawiliśmy samochód i przeszliśmy spory kawałek w bok, potem do góry ...
Pokoik z aneksem, mały balkonik, ale ładny widok, cena przystępna.
Biorąc pod uwagę, że pogoda nie rozpieszczała, zrezygnowaliśmy z dopłaty za klimę.

Przytomność odzyskałem idąc po klamoty.
- Rany, co my robimy? Podoba ci się tu? - Nie bardzo.
- Spadamy. Jest tyle pięknych miejsc, musimy poprzebierać trochę, pooglądać,
potargować się. Jedziemy do Rogoznicy.

Słońce zaczęło grzać mocniej.

Rogoznica była zupełnie inna niż Primosten. Taka wiocha, ale bardziej kameralna, bardziej rozłożysta.
Gdzie nie jechaliśmy, dojeżdżaliśmy do jakiejś wody. W zasadzie to się zgubiliśmy.

Co prawda przyzwyczailiśmy się już do tego, ale tez zaczynało to być męczące.
Natomiast, zgodnie z obietnica, zaczęliśmy być wybredni.
Lokale, które oferowano nam, ale nazajutrz dopiero odrzucaliśmy z góry.
Odrzucaliśmy tez te, które z założenia przekraczały nasz budżet.

No i te, których lokalizacja albo widok z tarasu nas nie satysfakcjonował.

W końcu dojechaliśmy gdzieś. Znów do morza, ma się rozumieć.
Później wszystko potoczyło się już szybko.
Na widok czarnego kota, który przebiegł nam drogę, powiedziałem:
- Będą kłopoty.
Huk, jaki usłyszeliśmy przy zawracaniu tylko potwierdził moje przypuszczenia,
ale nie mieliśmy czasu sprawdzić szkód, ponieważ koło samochodu pojawił się może dziesięcioletni chłopaczek:
- Apartman?
- No, apartman, a co masz?
- Chodź.
Poszliśmy ...

Kocham czarne koty ... Niech latają ...













I to wszystko mieszczące się w budżecie, zaplanowanym przez nas.
Klima, tv satelitarna (żeby nie było - coś popsułem zaraz i nie prosiłem o naprawę,
więc nie oglądałem, w zasadzie wcale), internet - gratis.

Mówiłem już, że kocham czarne koty?











W razie czego wzięliśmy od naszych gospodarzy namiary (przecież nie wiedzieliśmy,
gdzie jesteśmy i mogliśmy z powrotem nie trafić )
Skoczyliśmy zrobić lekkie zakupy, odpaliłem swojskie flaczki na kolację
i, w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku, zasiadłem nad kieliszeczkiem czystego, zmrożonego Krupnika, obserwując zmierzch zapadający nad miastem.











Droga, panująca cisza, zmęczenie nakazało nam szybko iść spać.
Dziecko położyłem w sypialni, ja, przy otwartych drzwiach tarasu, zanurzyłem się w objęcia Morfeusza w dużym pokoju.

Rano obudził mnie, jakże popularny w tej okolicy galeb, czyli mewa po naszemu ...



Wtedy mnie jeszcze cieszył ...

[maslinka]

Hurra! Jesteśmy nad Jadranem!
I to w dodatku w Rogoźnicy, w której mieliśmy wylądować w tym roku. Ale camping "Marko", widziany w necie, nie wyglądał szczególnie zachęcająco. Przechodziliście koło niego? Wyglądał fajnie na żywo?

Myślę, że co się odwlecze... i trafimy jeszcze do Rogoźnicy, np. do apartmani
A tymczasem pooglądam sobie to miasteczko (dużą wieś ) Twoimi oczami

[weldon]

Mieszkaliśmy koło Marko.

To znaczy, camp był bardziej w głębi lądu.
Osobiście bym tam nie zamieszkał, ale bardziej ze względu na położenie,
niż na warunki, które wyglądały na przyzwoite.

Niestety, nie mam doświadczenia w campingach.

A dlaczego "Hurra"?
Z powodzeniem ominąłem autostradę w Słowenii.
Trochę mi to zajęło, to prawda, ale uprzedzałem, że moje drogi do celu są równie proste jak chińskie "i".

Z tym oglądaniem miasteczka, to się chyba wstrzymam i poczekam na Kevlara ...

Już raz się pospieszyłem z relacją i teraz żałuję ...

[maslinka]

Mieszkaliśmy koło Marko.

To znaczy, camp był bardziej w głębi lądu.
Osobiście bym tam nie zamieszkał, ale bardziej ze względu na położenie,
niż na warunki, które wyglądały na przyzwoite.

No właśnie o to położenie mi chodziło. Głównie o to. Do morza chyba z 300 metrów miało być. A jak camping, to najlepiej nad samym morzem. Wyjątkiem w tym roku był Mljet, ale to był Mljet , więc można było zrobić dla niego wyjątek

A dlaczego "Hurra"?

Cieszę się, że jesteśmy u celu podróży. Chociaż mówi się, że nie cel jest ważny, a sama droga... Wasza droga nad Jadran była imponująca, wiele udało Wam się zobaczyć. Mimo tego cieszę się, że już mogę u Ciebie oglądać mój ukochany Jadran

Z tym oglądaniem miasteczka, to się chyba wstrzymam i poczekam na Kevlara ...

Piotrek, nie wygłupiaj się. Chcesz teraz zrobić przerwę
Jak już rozbudziłeś nasze apetyty...
Ty pokażesz Rogoźnicę po swojemu, Kevlar po swojemu, nikt nikomu nie będzie wchodził w paradę.

Już raz się pospieszyłem z relacją i teraz żałuję ...

Ale o sssooo chodzi...?

[weldon]

Jeżeli nie zwracać uwagi na widoki, to w Rogoznicy, do morza, do wody w ogóle
to wszędzie jest blisko.
Szczerze mówiąc, tam gdzie byliśmy, to jakoś ciężko nam było dojechać i kilka razy zabłądziliśmy.
To było tak: "Prosto, prosto, teraz na Marko, teraz w lewo, a teraz?
Spróbujmy prosto ...
Jednak w lewo, no to teraz w lewo. A nie, było prosto jechać ..."

Gdzieś tak po dwóch trzech dniach dopiero zaczęliśmy się orientować
po stojących samochodach i śmietnikach.
Inna sprawa, że co innego po Rogoznicy nogami, co innego samochodem.

Marko jest opisany jako "Kamp", natomiast my mieszkaliśmy tak gdzieś koło L z napisu Lozica. Jakieś 20 - 30 minut na wyspę się szło, ale to przez te zatoki.
Prosto by było szybciej.



Z Marko jest blisko do Lozicy i do plaż Superine i Zecewarskiej.

Widoczek dla ciebie:


W sumie, to zanim my, tak naprawdę, się rozgościmy w Rogoznicy, to jeszcze trochę minie

[maslinka]

Bardzo dziękuję za widoczek
Otwarte morze... Cudnie tam!